• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Sandy Dillon | Pull the Strings

Van onderuit de put, maar strijdbaar.
CD, One Little Indian

Tekst: Emil Peeters

Publicatiedatum: 11 mei 2006

De Amerikaanse blueszangeres Sandy Dillon krijgt geen gemakkelijke kaarten toebedeeld. Haar vorige album Nobody’s Sweetheart werd gemaakt nadat haar man en muzikale partner Steve Bywater was overleden.
Nu, tweeënhalf jaar later, is Dillon terug met Pull the Strings, een album waaraan ze begon toen ze in het ziekenhuis herstelde van een behandeling aan baarmoederhalskanker. Daarbij liep ze trouwens ook een besmetting op met de dodelijke ziekenhuisbacterie MRSA.

Het is ook geen gemakkelijke muziek die Dillon maakt: gedrogeerde carnavalsmuziek de ene keer; de andere keer lateavondjazz met een kindstemmetje gezongen aan de Fender Rhodes-piano. Huiveringwekkend is ook 'Enter the Flame', waarin Dillons stem vanaf gene zijde van de dodenrivier tot ons komt, waar ze zich verenigd heeft met haar geliefde.
Zo wisselt de muzikale setting gedurende de ruim een uur durende speeltijd nog wel een aantal keren. Dillon kan heel berustend en lieflijk klinken, maar ze kan ook tekeergaan als een dronken viswijf.

Al die gezichten hebben haar al vergelijkingen opgeleverd met Janis Joplin, Tom Waits, PJ Harvey en Patti Smith. Die gaan echter voorbij aan de eigenheid van Sandy Dillon, die haar doorleefde emoties presenteert als de verschillende facetten van haar eigen bestaan. Getroubleerd, maar niet defaitistisch. Al komen de teksten van onderuit de put, Dillon blijft immers strijdbaar. Er zijn altijd de belofte niet in oude fouten te vervallen ('Homesick'), de liefde ('I Fell in Love'), of de genade Gods ('Pull the Strings') die het lijden kunnen verzachten. En Dillons waarachtige muziek natuurlijk.

http://www.kindamuzik.net/recensie/sandy-dillon/pull-the-strings/12818/
Meer Sandy Dillon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sandy-dillon