Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik weet niet zeker of het een groot compliment is voor een vrouw, maar Sandy Dillon wordt soms in één adem genoemd met Tom Waits, Nick Cave en Captain Beefheart.
Of die vergelijkingen terecht zijn, kan ik niet direct opmaken uit Nobody's Sweetheart, het verrassende vijfde studioalbum van Sandy Dillon in vier jaar tijd. Het zegt ongetwijfeld iets over haar eigenzinnigheid als muzikante.
Over één ding is iedereen het in ieder geval eens: het getormenteerde stemgeluid van Sandy Dillon lijkt het meest op dat van Patti Smith.
Op Nobody's Sweetheart wordt de compacte mix van jazz, country, pop en avantgardistische punk verder uitgediept en in een elektronisch decor geplaatst, waarbij haar klassiek getrainde geest continu zorg draagt voor een theatrale omhulling in de juiste doseringen.
Als geen ander weet Dillon zo in de huid te kruipen van een liedje.
Op 'Shoreline', één die van bedwelmende hoogtepunten, krijgt zij vocale ondersteuning van Heather Nova. Het is zomaar een voorbeeld waaruit blijkt dat Sandy Dillon heel voorzichtig probeert om een groter publiek aan te spreken, zonder verlies van intensiteit of haar excentrieke karakter. Een knappe prestatie op zich van een bijzondere persoonlijkheid.
Een optreden van Sandy Dillion is eveneens een unieke, emotionele beleving, dat weet ik uit eigen ervaring. 4 oktober kunt u daar getuige van zijn op het Take Root Festival in Assen, om maar één van de vele concertdata in Nederland te noemen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sandy-dillon/nobody-s-sweetheart/3855/
Meer Sandy Dillon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sandy-dillon
Deel dit artikel: