Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sam Prekop gaat al een tijdje mee. Als frontman van The Sea and Cake is hij in ieder geval sinds 1993 al verantwoordelijk voor negen platen vol vederlichte, beheerste indierock. De ene keer wat meer jazz en de andere keer wat meer postrock, maar het resultaat mag er altijd zijn.
Gezien de vorige plaat van The Sea and Cake alweer dateert van 2012 én Sam Prekop nog leeft, is het inderdaad weer eens hoog tijd voor nieuwe muziek. The Republic dus. De grootste verrassing van The Republic is de behoorlijk pregnante stijlbreuk ten opzichte van het meer herkenbare werk van The Sea and Cake. Om te beginnen zingt Sam Prekop niet. Voorts zijn er geen als zodanig te herkennen liedjes te bekennen.
Het selecte publiek dat warm wordt van tamelijk vormloze geluidsexperimenten met de modulaire synthesizer mag zich echter gelukkig prijzen. Warme, gedateerde elektronische klanken, veertig minuten lang. De plaat trapt af met het titelwerk, een suite die bestaat uit negen segmenten met een gezamenlijke duur van iets meer dan een kwartier. Een statische jamsessie met bejaarde toongenerators.
Daarna slingert Prekop eenmalig de drumcomputer aan op 'Weather Vane'. Meer nostalgische tonen, maar ditmaal met iets meer vaart. Helaas dondert het werk vrijwel meteen weer terug in dezelfde lauwwarme toestand van beleefde ruis en binaire geluidseffecten. Gedateerde videospelletjes en flets gedraaide sciencefictionfilms.
In al zijn pretentieloosheid is The Republic eigenlijk best een sympathiek en prima te verteren geluidsdocument. Een curiositeit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/sam-prekop/the-republic/26135/
Meer Sam Prekop op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sam-prekop
Deel dit artikel: