Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Weer een lieftallig indiepopbandje met een schattige zangeres die de liedjes bijna fluisterend voordraagt. Zijn er daar niet al meer dan genoeg van? Jazeker. Maar Saloon weet de getreden paden te ontwijken door een donkere onderlaag aan hun muziek te plakken. Enerzijds klinkt het erg modern met een strakke ritmesectie en een uitgekiende (eigen) productie die alle oneffenheden heeft gladgestreken. Anderzijds is het geen steriel geheel geworden vanwege de lichte folkinvloeden die van If We Meet in the Future ook een warme plaat maken.
Amanda Gomez heeft met de vier andere bandleden een evenwichtige opvolger gemaakt van het debuut (This Is) What We Call Progress. Maar waar zij in 2002 nog de John Peel's Festive 50 met 'Girls Are The New Boys' aanvoerden, ontbreekt nu zo'n uitschieter. Of het moet 'The Good Life' zijn. Een heerlijke dromerige uitwaaier waar een simpel melodicariffje met een nog simpelere drumfill je doet verlangen naar nog een uur van hetzelfde. De cd duurt echter wel lang genoeg, want Saloon weet geen spanning aan hun muziek toe te voegen zoals hun voorbeelden van Stereolab dat wel kunnen. Jammer. De composities zijn namelijk sterk genoeg om daar ook iets geks op te doen. De volgende keer dus iets meer uit de band springen en deze groep uit Reading heeft een gouden combinatie in handen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/saloon/if-we-meet-in-the-future/4893/
Meer Saloon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/saloon
Deel dit artikel: