Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rafelranden, het schijnen de plekken te zijn waar nieuwe initiatieven ontstaan en spannende ontwikkelingen plaatsvinden. Machinefabriek is een beroemd merk geworden. De zachtjes knetterende en ruisende ambient kan bijna met een trademark-tekentje ernaast op de markt gebracht worden. In die hoedanigheid duikt Rutger Zuydervelt de diepte in. De breedte zoekt hij onder zijn eigen naam op.
Sneeuwstorm laat een experimenteel geluid horen dat ondenkbaar is in de Machinefabriekwereld, de adepten zouden een hartverzakking krijgen. Zoals Stay Tuned de klankonderzoekingen van Zuydervelt richting conceptuele geluidkunst etaleerde, zo trekt hij in dit halfuur de registers van de dynamiek in een musique concrète-achtige collage van elektrische apparatuur en saxofoons danig open.
In de basis ratelt en knarst Sneeuwstorm als golvende radio static lichtelijk zachtmoedig. Daaroverheen laat Zuydervelt zijn favoriete saxofonisten Colin Webster en Otto Kokke improviseren. Je hoort een speelse snelheid en dartele vrijheid in het web dat Zuydervelt vervolgens met toevoeging van fieldrecordings en samples aan die ingrediënten weeft. Denk daarbij ook aan elektrische gitaar en handventilatortjes.
Waar Zuydervelt de ruimte neemt, bouwt hij - zeker voor zijn doen - verdichtende crescendo's in op weg naar machtige climaxen. Als vlokjes die niet dwarrelen, maar rondrazen. Meer Carl Michael van Hausswolff, Philip Marshall of Lawrence English dan Brian Eno dus. Dit alles, vanzelfsprekend, geproduceerd met de van Machinefabriek gekende sonische klasse, maar dan wel één waarbij ©, ® en ™ bepaald geen aangeharkte tuintjes zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rutger-zuydervelt/sneeuwstorm/25757/
Meer Rutger Zuydervelt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rutger-zuydervelt
Deel dit artikel: