Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Russ Gabriel maakt, net als zijn maatje Ian O'Brien, al jaren techno en house die gretig de grenzen met de esthetiek van jazz aftast en zich af en toe zelfs vergrijpt aan Indische en andere niet-westerse toonsystemen. Dat heeft in het verleden al tot grootse dingen geleid, soms ook tot slaapverwekkend geneuzel. Into The Unknown behoort gelukkig tot de eerste categorie. Nu Gabriel zijn instrumenten overduidelijk beter onder de knie heeft, gonst het hier van vruchtbare kruisbestuivingen. Afrobeat en andere etnische klanken, bossa, jazz en electronica steken elkaar hier aan als betrof het de Spaanse Griep. Second Summer begint met blije en zomerse Afro-Brazil, waarna Offenbach West (meneer houdt zich tegenwoordig op in Duitsland) met zijn door violen en orgel ingevulde breaks vrolijk de dansvloer aanzwengelt. Journeys is een vroeg hoogtepunt: een mysterieus, haast ritueel sfeertje, veel stoeiende en dreunende percussie en een beest van een Afro-bass zetten de toon voor een waarlijk spirituele uitstap. We 'Will Be Turning' verdrinkt in onaardse strijkers, afro-chanting en stomende jazzbreaks. 'Patience' ligt in dezelfde lijn maar drijft het jaren '70 sfeertje nog verder door. Into The Unknown zelf verwijst daarna nadrukkelijk naar Domu en de Bugz. Met alleen maar de stem van Jimmie Wilson ondersteund door panoramische violen gaat ook 'People Of the World Today' helemaal loos. En 'Live at the Nugget' sluit af met nog meer fusion-breaks en, wat had U gedacht, Rhodes à volonté. Zeer fijn plaatje!
http://www.kindamuzik.net/recensie/russ-gabriel/into-the-unknown/2533/
Meer Russ Gabriel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/russ-gabriel
Deel dit artikel: