• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Rumplestitchkin | Small-time Hero

Humo's Rock Rally winnaars debuteren knap.
CD, Petrol/EMI

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 02 oktober 2003

Na hun finaleplaats op Humo's Rock Rally 1998 zag de toekomst van de Belgische band Rumplestitchkin er veelbelovend uit. Het lot bleek hen echter ongunstig gezind, want de daaropvolgende jaren werd vrijwel niks meer van de groep vernomen, met uitzondering van de sublieme single 'Honey's Dull'. Aan de basis lagen allerhande beslommeringen met platenfirma's, zodat het vijf jaar wachten was op het officiële debuut van de groep. Small-Time Hero ligt nu eindelijk in de winkels en bevestigt het vermoeden dat het deze band niet aan talent en potentie ontbreekt.

In navolging van onder meer Bettie Serveert en wijlen Evil Superstars ging ook Rumplestitchkin aan de mouw hangen van producer Frans Hagenaars. Het resultaat is knap, bij momenten zelfs uitstekend, al blijft dit debuut niet verstoken van enkele schoonheidsfoutjes. Maar laten we u eerst meedelen waarom u deze plaat wél moet kopen! De poppy eerste single 'Voodoo Smile' is een prima entree en doet ons denken aan de intussen opgedoekte Wizards of Ooze op volle sterkte. Voor je het beseft, loop je het refrein de godganse dag mee te neuriën en gun je je medereizigers die het treinstel bevolken geen ogenblik rust. 'Kissing Disease' is dan weer een stamperige rocker zoals we ze graag hebben en lonkt in de verte naar The Strokes, 'Harsh' hangt ergens tussen Pavement, Grandaddy en Eels in en is op z'n minst verdienstelijk te noemen, zeker als er op het eind nog een lawine aan gitaren voorbijgesneld komt. Mocht Stephen Malkmus op zijn beurt het fraaie 'Stairs' horen, valt een coup de foudre geheel niet uit te sluiten, evenals bij het zoete 'Oh Lord' (nieuwe single!) en het mooie 'Bubbles'. Dat zanger Thomas Devos ook het rustiger werk apprecieert én een grote fan is van Josh Haden (Spain), komt tot uiting in het aandoenlijk eenvoudige 'Favourite Line'. Small-Time Hero is net over halfweg en mits een eenvoudige rekensom staat de teller reeds op zes keigoede songs. Aan de einder ligt dan ook nog het meesterlijke 'Honey's Dull' in het verschiet, dat na drie jaar nog sprankelt en bruist als in z'n beste dagen. Het nummer was destijds dan ook nauwelijks weg te slaan van de betere radiostations.

Indien de vier jongens van Rumplestitchkin het mes erin gezet hadden na tien songs, scheelde het geen haar of we konden hier spreken van een bescheiden meesterwerk. De veertien nummers mogen dan wel in sneltempo voorbijrazen, trop is te veel en het kwartet kent hier en daar een kleine terugval. 'Big Bag Slide' linkt aanvankelijk de Peppers aan Sparta, al kunnen onze landgenoten niet verhelen dat ze (ondanks de herrie in de finale) zich voorlopig nog enkele divisies lager ophouden. Ook het niemendalletje 'Oe-Oeh' (meest sullige songtitel van het jaar?) komt niet echt van de grond, ook al schiet er in extremis een achtergrondkoortje te hulp; 'I Do' kent dan wel een prima start, het ietwat zeurderige refrein gooit jammer genoeg roet in het eten.

Nee, 2003 zal dan wel niet de geschiedenisboeken halen als beste jaar van de Belgische rock (het blijft eindeloos wachten op nieuwe Zita Swoon en Soulwax). Maar met Small-Time Hero van Rumplestitchkin hebben we er toch weer een debuut bij dat niet snel in de vergeethoek zal belanden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/rumplestitchkin/small-time-hero/4109/
Meer Rumplestitchkin op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rumplestitchkin