Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nee, klik nu niet meteen weg. Nee, echt waar, het is niet wat je denkt. Doe het nou niet!
Anders dan de naam doet vermoeden is dit géén soundtrack vol foute zomerhits met harde beats, die de TMF-kijker de winter door moet helpen. Dit is écht niet dat schijfje dat je herinneringen aan de schuimparty's aan de Griekse stranden moet oproepen. Of je nog een keer doet terugdenken aan al die Breezers die die ene beachhunk maar voor je bleef betalen. Integendeel... Dit is namelijk nóg slechter.
Goed, het gevalletje Rumble in Rhodos dus. Klinkt heel heftig, alsof alles kapot moet. Is het niet. Verre van zelfs. Vijf jochies uit Oslo die hun uiterste best doen om als At The Drive-In te klinken, maar die zich ontpoppen als de meest tenenkrommende rip-offs op dit gebied. Waarmee ze bovendien aantonen dat de vloedgolf van tergend slechte emo-acts nog lang niet ten einde is.
Het begin met 'Paws, Claws & Alarm-Clock Laws' is nog enigszins hoopgevend, maar al snel blijkt alles hierna net zo bedenkelijk te klinken als de titel van deze openingstrack. Spelen kunnen de jongens wel, maar dubieuze en vreemd getimede overgangen maken van de meeste liedjes een onaangename overstuurde brij. Naast het niet beheersen van deze kunst, maakt de uiterst storende kraaiende kopstem die de zanger ontzettend vaak tracht op te zetten, de luisterervaring nog onprettiger.
Waar bij het grootste voorbeeld alles mooi in balans was, een echte zanger aan het roer stond en een geweld van de albums afspatte dat vergelijkbaar moet zijn geweest met de ineenstorting van de Kolos, voelt Intentions nog niet eens aan als een speldenprikje. Al brengt het je wel aan het huilen. Heel gemakkelijk zelfs.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rumble-in-rhodos/intentions/17775/
Meer Rumble In Rhodos op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rumble-in-rhodos
Deel dit artikel: