Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bandleider Jeroen Kimman zegt in het cd-boekje: "The sheer simplicity of my compositions sometimes scares off the more cerebral jazz types. On the other hand, to people with more rock-oriented ears, it's the most freaky stuff they have ever heard". En gelijk heeft-ie, want zijn stukken mogen dan duidelijk geworteld zijn in de jazz, maar die sticker blijft niet lang plakken.
De muziek is nogal gitaar-georiënteerd en dat is niet bepaald gewoon voor jazz. Het cleane spel van Kimman en medegitarist Wiek Hijmans is verfrissend en doet qua klankkleur nogal eens denken aan post-rockbands als Do Make Say Think en Slint, terwijl Bill Frisell dan toch ook niet ver weg is. Sterkste punt is echter niet het individualisme op deze door Muzieklab Brabant gesteunde plaat, maar de composities en de collectieve uitvoering daarvan. Duidelijk jazz, maar even zo zuidelijk postrock of zelfs pop; af en toe een dissonant toontje maar ook glad genoeg om minder vrije geesten aan te trekken; het minimalistische drumwerk en de bescheiden elektronische invulling door Sander Caron zijn perfect op maat voor de composities. Erg mooi is het stop-and-go-spel van 'Het groote Muzieklab Thema-lied' (wel iets te lang), nog mooier is echter de subtiele reggae en het dub-achtige ritmegevoel in 'De Hennies' dat ook nog eens volzit met erg spannend gitaarwerk.
Minpuntje is het veel te easy-listening-achtige 'Guess Who's Theme of the Month', maar dat wordt ruimschoots goedgemaakt door het door Sander Caron elektronisch bewerkte 'Een Stukje Gezelligheid' dat genoeg inhoud en spanning bevat om een heel abum te vullen. Had dus ook een stuk langer mogen duren. Roomtone is een project dat zeker een vervolg mag krijgen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/roomtone/gloom-in-major/7763/
Meer Roomtone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roomtone
Deel dit artikel: