Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De Franse producer Rone (Erwan Castex) is een artiest van het beste soort: hij is niet te categoriseren, laat zich niet beïnvloeden door trends en staat garant voor kwaliteit. Zes jaar geleden maakte hij als sympathiek jong talent zijn debuut met Spanish Breakfast. Daarmee liet Castex meteen zien wat hij in huis had. Vrolijke breakbeat en IDM werden afgewisseld met dramatische techno en house. Voor zijn tweede album, Tohu Bohu, richtte Rone zich vooral op de speelse kant van zijn werk. Nu zijn we aangekomen bij lp nummer drie, Creatures, en deze keer geeft hij zich helemaal over aan het melodramatische.
Een echte dansvloerproducer was Rone nooit, hoewel progressivehousetracks als het erg lekkere 'So So So' makkelijk door een James Holden (ten tijde van Balance 005 dan) gedraaid kunnen worden. Beats maken kan hij dus, maar voor zijn nieuwe album laat hij dat even achterwege. We hebben te maken met gedweeë, meanderende muziekstukken en zweverige melodieën die langzaam uitdijen tot een dramatische climax. Ritme is een bijzaak. Daarmee is Creatures, in tegenstelling tot zijn voorgangers, eigenlijk bijna een ambientalbum.
Het flinke aantal gastmuzikanten dat Castex uit de kast trekt verdient ook een vermelding. Zo worden we getrakteerd op bijdragen van een avant-gardejazztrompettist, een bekende ambientact, een pianist en de gitarist van The National. Een ensemble dat blijk geeft van Castex' brede muzikale interesse.
Het genreoverschrijdende melodrama van Creatures is heerlijk, maar in vergelijking met Rones eerdere werk mist er iets substantieels. Juist het speelse en onvoorspelbare van Tohu Bohu maakte dat zo'n geweldig album, terwijl de filmische benadering van Creatures - hoewel mooi en sfeervol - een stuk minder interessant is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rone/creatures-478/25712/
Meer Rone op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rone
Deel dit artikel: