Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Romi Mayes heeft nog weinig naamsbekendheid verworven aan deze kant van de Atlantische Oceaan. Met de extra uitgave van Sweet Somethin' Steady, dat aan de overkant al in 2006 uitkwam, hoopt ze op meer faam.
Mayes doet er in elk geval alles aan: ze trekt haar steelgitarist uit de stal van Fred Eaglesmith en laat het plaatje produceren door Gurf Morlix. Nu doet die laatste, buitenaards aandoende naam misschien geen bellen rinkelen, maar de namen Lucinda Williams en Mary Gauthier, countryheldinnen waarvoor Morlix eerder werkte, doen dat wel.
Na in thuisland Canada de nodige sing-songawards te hebben gewonnen, richt Mayes zich op Europa met haar, zoals ze het zelf noemt, bourbon infused countryblues. Opener 'Eight More Days' brengt met zijn zware drums en grauwe gitaar de luisteraar dan ook meteen naar een rokerige, zweterige bar in het Amerikaanse Zuiden. Mayes zingt met een licht knauwend accent over haar beschonken toestand en telt de acht dagen af tot ze zichzelf weer naar huis zal slepen.
De indrukwekkend rauwe toon die zo gezet is, raakt het plaatje even snel weer kwijt in het lieflijke 'Desperately', een te verstilde countryballad. In dat genre is 'Angeline' even verderop een stuk memorabeler dankzij steelgitaar en samenzang. Jammer is het echter dat die grauwe meeslependheid van de opener nergens terugkeert. De ballads zijn net wat te lievig en in een nummer als 'The Other Dame' hangt Mayes als een Canadese Ellen ten Damme de gestandaardiseerde rockchick uit.
Ze mag dan met vette haren van de woestijnwind en lodderige ogen van de bourbon op de hoes staan, Sweet Somethin' Steady is helaas wat sweeter en veiliger dan je van deze Romi Mayes zou vermoeden. Voor Europa mag ze wat gevaarlijker gaan doen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/romi-mayes/sweet-somethin-steady/17253/
Meer Romi Mayes op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/romi-mayes
Deel dit artikel: