Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In één ruk én met een glimlach op mijn gezicht luister ik het debuut van Roline af. Niks aan zult u denken, kan ik ook. Let wel: dit komt van iemand die zijn muziek het liefst in LSD gedoopt ziet, black metal lief heeft en ambient niet als behang maar als helend medicijn ziet. Roline mag dan wel een doodnormale singer-songwriter uit Nijmegen zijn en van die meewarige teksten uitpoepen als: “Don’t even bother / to drop by this time / it’s not gonna be all right / with a good talk and some wine” (gaap!), ze doet dat op een bijzonder plezierige manier, waardoor zelfs zo’n regel te pruimen is.
De weelderige, maar te gladde arrangementen, kunnen gewoonweg niet irriteren. Haar stem klinkt gerijpt, zoals men dat zo ordinair noemt. Diep, donkerbruin, écht. Het gekke is dat 2’O Clock Bus in essentie een countryplaat is maar niet als zodanig klinkt. De twang is eruit gefilterd. Blijven over: langzame gitaarliedjes die niet vervelen maar ook geen diepe indruk maken. Het gevaar is dus dat het allemaal gladjes langs je heen glijdt zonder dat je het in de gaten hebt.
Daar is niks mee en dat zorgt zeker voor een glimlach, het is alleen net te weinig om een diepe indruk achter te laten en dat is toch wel een vereiste om een glanzende carrière tegemoet te zien. Laat die ruwe kantjes maar flink doorschijnen en zet je stekels uit Roline, je stem is in ieder geval een winnaar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/roline/2-o-clock-bus/11106/
Meer Roline op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roline
Deel dit artikel: