Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Geef die vrouw een kans. Het is ook niet makkelijk als je noodgedwongen uit een uiterst succesvolle combinatie moet (Moloko: 4 albums in 7 jaar) en je ineens naakt – zonder producer – de boze muziekwereld tegemoet moet treden. Natuurlijk kies je dan eerst voor Matthew Herbert, die normaal gesproken met Dani Siciliano een soortgelijk stemgeluid over zijn producties smeert. Dat haar vocale uitstapjes en progressieve teksten wegvallen in de concepten van Herbert is dan onvermijdelijk.
Met haar tweede soloalbum Overpowered is Murphy terug naar zichzelf gegaan, rare outfits incluis. Ze durft weer helemaal op de voorgrond te treden en de muziek is op háár aangepast in plaats van andersom. Door de hulp van Groove Armada en Bugz in the Attic kun je er natuurlijk zeker van zijn dat de producties aanstekelijk, eigentijds en strak zijn. En dus is alles weer zoals het hoort. Roisin Murphy is weer om naar te luisteren, met een niet al te gecompliceerde beat op de achtergrond.
Matthew Herbert vond de producties van Moloko vaak te voorspelbaar en gaf daarom op Ruby Blue zijn eigen interpretatie aan het stemgeluid van Murphy. Helaas sloegen ze toen de plank mis. Murphy is niet te vangen in een concept. Zij moet haar ding kunnen doen over ongecompliceerde dansvloermuziek. Niet voor niets leenden haar melodieën en teksten zich uitstekend voor remixes van gerenommeerde danceproducers.
Tijdens het luisteren naar Overpowered zullen dezelfde producers in hun handen wrijven, want afgezien van de titelsong (die ronduit perfect is en waar iedereen met zijn fikken af moet blijven) zijn de overige op disco gestoelde nummers rijp voor het meer steviger werk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/roisin-murphy/overpowered/16125/
Meer Roísín Murphy op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roisin-murphy
Deel dit artikel: