Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen Agnostic Front na de heroprichting eind jaren negentig meer en meer de richting van de streetpunk uitging, trokken duizenden muziekliefhebbers zich de haren uit het hoofd: waar was de NYHC heen? De vroegere fans haakten af, en we mogen van geluk spreken dat zanger Roger Miret dat ook inzag. In 2002 richtte hij dan ook Roger Miret & The Disasters op, een zijproject dat de door Agnostic Front ingeslagen weg bleef volgen, terwijl Agnostic Front zich weer op hardcore ging concentreren.
Drie jaar na het titelloze debuut zijn The Disasters terug, en het is duidelijk waar Miret met zijn gedachten zat, toen hij met Agnostic Front in de studio zat om hun nieuwe plaat Another Voice op te nemen: bij 1984, de nieuwe Disasters-plaat. Het recept zal ondertussen al wel gekend zijn: Miret en zijn kompanen laten zich ook nu weer beïnvloeden door het beste wat de Oi!-scene in de jaren zeventig en tachtig te bieden had.
Is 1984 beter dan het debuut? Ja. De cd zet zich al na één luisterbeurt vast in je hoofd, en Miret begint eindelijk te ontdekken dat hij met zijn stem ook kan zingen in plaats van brullen. Verschilt deze plaat veel van het debuut? Niet echt. Het verschil ligt hem echter in twee factoren. Vooreerst is er de gewenning: drie jaar geleden was het raar om de koning van de New York Hardcore zo'n soort plaat uit te horen brengen, nu is het iets waar mensen naar hebben uitgekeken. En dan heb je natuurlijk ook nog 'Loud and Proud', 'Kill for Cash' en 'Riot, Riot, Riot': puur genot. Van mij mag Roger Miret nog veel slechte platen uitbrengen met Agnostic Front als dit het onrechtstreekse resultaat blijkt te zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/roger-miret-the-disasters/1984/8627/
Meer Roger Miret & The Disasters op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/roger-miret-the-disasters
Deel dit artikel: