http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Roel Smeets | Jonah

Zelfreinigende zelfreflectie.
CD, Elektrograph/Eigen beheer

Tekst: Niels Steeghs

Publicatiedatum: 30 september 2012

Zodra het ochtendlicht steeds later door de luiken binnenvalt en de werkdagen vaker aanvangen met een flinke regenbui weet je dat het weer zo ver is. Het seizoen van de herfstplaten begint. Nog voordat het eerste rood-bruine gebladerte naar beneden dwarrelt, vallen de eerste bedachtzame schijfjes weer op de deurmat.

Peinzend, dat is debuutplaat Jonah van Roel Smeets. Heel gek is dat niet als je bedenkt dat deze jongeling (hij wordt dit jaar 21) tevens student filosofie is. Dat is allicht helemaal geen gekke combinatie voor een singer-songwriter. Die legt meestentijds immers zielenroerselen, hersenspinsels en andere overpeinzingen uit zijn innerlijke belevingswereld moeiteloos bloot. Zelfreinigend met zelfreflectie, zoals het nummer 'Katharsis' al beweert.

Smeets, die als tiener nog frontman was van indiepopensemble The Vlegels, vertelt hier vooral kleine verhaaltjes die boordevol melancholie zitten. Bij het opnemen ervan werd de uit Nijmegen afkomstige en in Utrecht studerende jongeman vakkundig bijgestaan door Okiesons Sebastiaan van Bijlevelt in diens Nijmeegse Galloway Studio. Dat is te horen aan de warme inkleuring van Jonah.

Bij vlagen klinkt Smeets een beetje als de soms praatzangerige Conor Oberst, bijvoorbeeld in de ingetogen, verhalende nummers 'Eudaimonia' en 'Sirens'. Fijn, maar vooral niet te zeer opgepoetst. Stuk voor stuk zijn het klein gebrachte, intieme en ontroerende - soms bijna pathetische - liedjes die prima bij het kampvuur zouden passen. Of beter nog, bij mijmeringen rond het herfstige haardvuur. Daar waar er nog tijd is om echt naar verhalen te luisteren.