Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Altijd wat met die christenen. We zijn nog maar net begonnen en onze vriend Rodney Crowell wil al naar huis. Nu zijn die gelovigen misschien niet zo gezellig, vaak hebben ze wel een gevoel voor dramatiek.
Er valt ook maar niet te begrijpen waarom broeder Rodney zich in de opener 'The Long Journey Home' verheugt op het weerzien met de Almachtige in het paradijs, terwijl in andere songs, zoals 'God I'm Missing You' hij weer ontzettend treurig is als iemand het loodje legt. Religie blijft een onbegrijpelijk fenomeen voor de buitenwereld. Gelukkig levert het niet zelden fantastische muziek op. Denk aan die gospelverzamelaars in je collectie, de platen van 16 Horsepower en de traditionele countrymuziek waar Crowell in handelt.
Hij is al die jaren het dorp niet uit geweest. Crowell komt van een andere planeet en uit een andere tijd, toen de belegen hoempablues van 'Frankie Please' en 'Somebody's Shadow' eigenlijk al niet meer zo hip waren en toen eigenlijk niemand al meer wist wie Hank Williams was. De jaren zeventig, het waren de gouden jaren van de mainstreamcountrymuziek. Op het in zuidelijke sferen gedompelde Tarpaper Sky leeft die tijd weer helemaal op, ongetwijfeld tot groot plezier van mannen van zijn leeftijd.
Dat Crowell om zijn post te halen nog altijd de voordeur moet openen, is niet zo erg. Hij is lekker wars van alle trends en kiest zo onbewust zijn eigen pad. Dat verdient respect. Met het heerlijke drassige, maar tegelijkertijd ook bijna kolderieke 'Fever on the Bayou' eert hij ook nog eens de countrymuziekpapa. Goed dat er ook mensen zijn die niet met hun tijd meegaan. Met dank aan Onze-Lieve-Heer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rodney-crowell/tarpaper-sky/24942/
Meer Rodney Crowell op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rodney-crowell
Deel dit artikel: