Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is al bijna tien jaar geleden dat Neutral Milk Hotel een genre uitvond dat pas recentelijk een weg naar het grote publiek vond. The Decemberists, Bright Eyes en Okkervil River maken allemaal gebruik van de bevlogen manier van zingen en orkestrale aanpak van Jeff Mangum.
Uit dezelfde boom valt ook Rock Plaza Central. Van grote hoogte zelfs, want het debuut van deze formatie uit Toronto kan zich met gemak met het beste werk van bovenstaande namen meten.
Het zevental onder leiding van zanger en liedjesschrijver Chris Eaton presenteert op hun tweede album een dozijn prachtige liedjes waarvan de arrangementen nog schoner zijn. Het pure geluid van de viool, trompet, piano en banjo straalt als de net met olie ingesmeerde torso van Dries Roelvink.
Are We Not Horses ademt vrijheid. Alles is losjes ingespeeld, Eaton overschreeuwt zichzelf herhaaldelijk en de valse nootjes maken het geheel alleen maar mooier. Ervaar hoe de viool en de drums je naar een andere dimensie stuwen op ‘My Children, Be Joyful’, of hoe het koortje in ‘When We Go, How We Go (part II)’ een brok in je keel creëert.
Rock Plaza Central is te absurd – we hebben te doen met een concecptalbum over “apocalyptic daydreams of six-legged robotic horses” - en de stem van Eaton te nasaal om opgepikt te worden door het Lowlandspubliek. De liefhebbers van het genre hebben in Are We Not Horses daarentegen een plaat erbij om in te lijsten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rock-plaza-central/are-we-not-horses/15784/
Meer Rock Plaza Central op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rock-plaza-central
Deel dit artikel: