Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je hebt van die ideeën die simpelweg te mooi klinken om waar te zijn. Stel je eens voor dat de (volgens velen) beste housezanger ter wereld de studio induikt met een aantal topproducers uit de hedendaagse dance. Dat zou wat zijn, niet?
Waarom wil Night-Time Stories dan niet vlammen? Eerst een lesje geschiedenis, om de boel in perspectief te plaatsen.
Robert Owens was erbij, in de begindagen van de house. Samen met Larry Heard en Ron Wilson plantte hij eind jaren tachtig als het trio Fingers Inc. de kiem van de house op de dansvloer. Owens soepele, gospelachtige, karakteristieke stem gaf nummers als 'I'm Strong' en 'Bring Down the Walls' iets unieks. Later volgden grote successen met Frankie Knuckles, voor wie hij houseklassiekers als 'Tears' en 'I'll Be Your Friend' inzong.
Toch is Robert Owens voor velen vooral een stem uit het verleden, ondanks samenwerkingen met Photek en - meer recentelijk - Coldcut en Ron Trent. Bovendien is het al tien jaar geleden dat het gouden keeltje betrokken was bij een heel album.
Dat album is er nu, opvallend genoeg uitgebracht door een Duits platenlabel. Met producties van de eredivisiejongens als Jimpster, Ian Pooley, Wahoo, Atjazz en Kirk Degiorgio. Dat kan niet meer misgaan. Op papier dan.
Toch is Night-Time Stories niet het vijfsterrenalbum geworden waarop men stiekem had gehoopt. Deels ligt dat aan de nummers, die vaak gewoon niet goed genoeg zijn. Soms wringen de hi-techproducties teveel met de soulvolle stem van Owens.
Maar het ontbrak die laaste vooral aan een goede coach, die de teugels strak hield als de microfoon openstond. Na een paar nummers vol ooooeeeehs en aaaa-ooooo-yeeeee-eeee-aaahs dreigt namelijk het 'Whitney Houstoneffect'. Overkill. Door een technische zeer begaafde zanger, dat wel.
Er zijn een paar uitzonderingen. Charles Webster is goed op dreef met een mooi, ingetogen en trippy downtemponummer en ook Kirk Degiorgio weet Owens te beteugelen (en zelfs tot praten te krijgen). Maar hét prijsnummer op dit wisselvallige album is toch 'Merging' van het Nederlandse duo TJ Kong & Nuno dos Santos. Dikke house met een onbedwingbare drive, vette keys en fantastische zang. Het kán dus wel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/robert-owens/night-time-stories/16638/
Meer Robert Owens op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/robert-owens
Deel dit artikel: