Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Al jaren kun je bij Nathan Amundson terecht voor wat minimale treurigheid. Sinds 1999 brengt hij onder de naam Rivulets met een zekere regelmaat mooie albums uit.
You Are My Home is wederom prachtig. Amundson omschrijft het album op zijn site misschien nog het best: “Dit is geen folkplaat, dit is een album over harten die breken, over afbreken en verder reizen.” Het tempo van de nummers ligt laag en de sfeer van You Are My Home heeft raakpunten met die van Low in zijn hoogtijdagen.
De opbouw van de songs is vaak hetzelfde. De breekbare hoge stem van Amundson en zijn gitaarspel zijn op de voorgrond te horen. Op de achtergrond klinkt een soort lichte gitaarnoise, als decor voor Amundson’s vocalen. De cello van Fred Lonberg-Holm van het Boxhead Ensemble en de viool van Christian Frederickson van Rachel’s zorgen voor mooie accenten, met name in ‘Heartless” en ‘To Be Home’.
Nathan Amundson wisselt op You Are My Home ingetogen momenten af met iets rijker gearrangeerde nummers. Voor die laatste categorie nummers heeft hij de hulp van Jessica Bailiff en Chris Brokaw ingeroepen. Zo begint het album met het prachtig rustige ‘Glasshouses’, maar in ‘Can’t I Wonder’ spelen de drums van Chris Brokaw weer een grotere rol. En zo is het hele album als eb en vloed.
De toon van het totale album is ingetogen, maar Amundson brengt daar wel wat variatie in aan. Alleen ‘Win or Lose’ valt een beetje uit de toon, ook door het ongeïnspireerde drumwerk. Daar kunnen zelfs de strijkers niets aan veranderen.
You Are My Homeis geen easy listening, maar het is wel een album dat je niet onberoerd kan laten
http://www.kindamuzik.net/recensie/rivulets/you-are-my-home/14716/
Meer Rivulets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rivulets
Deel dit artikel: