Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen Nathan Amundson vorig jaar zijn Rivulets debuut uitbracht was dat toch wel een stille verrassing. De plaat vol breekbare liedjes kende duidelijke raakvlakken met mededroefsnoeten Red House Painters, Nick Drake en Low (ook zijn platenbaas), maar had kwaliteit in overvloed om op zichzelf te staan. Amper een jaar later is er al een opvolger, in de vorm van Debridement. Alweer uitgebracht bij zijn mentoren van Low, die net als op zijn eersteling regelmatig hand- en spandiensten verrichten op zijn ambachtelijke akoestische gitaarliedjes.
Om een lang verhaal kort te maken: hoewel een uitroepteken niet op zijn plaats is bij deze muziek, is Debridement nog beter dan het debuut! Stilistisch is er vrijwel niets veranderd, maar de songs zijn beter en nog mooier ingekleurd. Neem bijvoorbeeld het geweldig getitelde 'The Sunsets Are Beautiful (Even In Chicago)': ontzettend dromerig en sereen en bijna drony, een nummer waarvoor het woord fragiel is uitgevonden. En over fragiel gesproken, opener 'An Evil' bestaat alleen maar uit zijn stem die een zacht-dreigende boodschap verkondigt.
En zacht-dreigend is de plaat eigenlijk overal. Want hoe sereen en sfeervol de nummers ook klinken, ergens zit het besef dat het elk moment fout kan gaan. Dat gevaar neem je op de koop toe, zoek je misschien zelfs op, want je wil hoe dan ook meegaan in de beleving van Nathan Amundson. Hoe stil en zacht de goede man ook klinkt, er rest je geen keuze dan dit te ondergaan. Hoogtepunt is 'There's Nothing I Can Do', wat verschillende keren vrijwel stilstaat, maar waar de overgebleven stilte evenveel zegt als de gespeelde noten. Waar zijn debuut een verrassing was, is Nathan Amundson’s nieuweling een sensatie. Een stille weliswaar, maar toch. Subliem.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rivulets/debridement/2611/
Meer Rivulets op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rivulets
Deel dit artikel: