Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Riverside vertelt een verhaal in drie albums. De hoofdpersoon wil niet langer een kluizenaarsbestaan leiden en begint daarom aan een sociale kruistocht. Op Out of Myself (2003) trekt de held de conclusie dat hij niet gelukkig is met zijn eenzame leven. Op Second Life Syndrome (2005) probeert hij daar wat aan te doen door zelfvertrouwen te scheppen en meer contact met mensen te zoeken. Het net verschenen Rapid Eye Movement is het afsluitende album van het epos.
Deel drie behandelt het nieuwe leven van de hoofdpersoon, en de voor- en nadelen daarvan. Het geluid van Riverside blijft te melancholisch om de positieve conclusies eruit te trekken zonder de teksten te analyseren. Het is muziek waar de luisteraar voor moet gaan zitten terwijl de wierook op weg is naar het plafond.
De band wil per album een andere sfeer neerzetten, maar daar komt niet zo heel veel van terecht in muzikaal opzicht. De drie albums verschillen niet zo gek veel van elkaar. Dat hoeft niets uit te maken, want het blijft prettig luisteren. De vier Polen maken progressieve rock die inspeelt op het gevoel. Riverside verveelt niemand met muzikale wiskunde. De heren maken herkenbare, meeslepende en beeldschone melodieën. En gelukkig zonder overstuurde synthesizersolo’s, een gruwel waar menig concurrent zich wel aan bezondigt.
Rapid Eye Movement: het Hammond-orgel is weer van de partij, de melodieuze gitaarsolo’s van Piotr Grudzinski snijden weer door het vlees, de basgitaar bromt regelmatig op de voorgrond, de stem van Mariusz Duda blijft geschikt voor hypnosedoeleinden en af en toe kruipt de liefde voor metal even naar de voorgrond. Niets nieuws onder de zon, maar wel steengoed.
http://www.kindamuzik.net/recensie/riverside/rapid-eye-movement/16036/
Meer Riverside op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/riverside
Deel dit artikel: