http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Riton | Homies and Homos

Na hiphop nu hippe pop.
CD, Grand Central/Lowlands

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 26 november 2004

Was Ritons debuut Beats du Jour nog een sterke samenvatting van de Grand Central-huisstijl, een ingenieuze afwisseling dus van hip- en triphop, electro en broken beats, dan heeft de Mancunian zich met deze opvolger volop op de poppy electroclash gestort. Een beetje gemakzuchtig vinden wij dat en ook wel een beetje snobistisch. Er zal natuurlijk wel iets meer geld mee te verdienen zijn maar dat betekent toch nog niet dat je voor de platte uitverkoop moet opteren.

En daar ruikt het hier toch wel een beetje naar. Het stikt hier derhalve van de Daft Punk-achtige eighties-rijmpjes over pretty girls en bottles of Hennesy. Productiegewijs spat Ritons robotrock uit de boxen zoals we dat zelden gehoord hebben, zo luid dat je er een beetje pijn aan je oren van krijgt. En sommige nummers zijn wel zeer aanstekelijk te noemen. Zo krijg je het refrein van ‘Shitehawke’ al na twee luisterbeurten met geen stokken meer uit je oren. En als die electro-cover van ‘Killing an Arab’ geen hit wordt op de meer wereldse dansvloeren, dan weten wij het ook niet meer.

Hetgeen evenmin belet dat ’s mans verveelde stem na een tijdje alvast op mijn zenuwen ging werken. Hetzelfde geldt spijtig genoeg toch ook voor de weinig gevarieerde opbouw van de nummers. Zo zijn ‘Candy’ en ‘Damaged Goods’ voor mij na meerdere luisterbeurten nog steeds volledig inwisselbaar. En soms is de tekstuele invloed van Mike Skinner (‘Homeless’) gewoon iets te opzichtig. Ook de Prince-persiflages ‘Out in the Open’ en ‘Jumbotronic’ zijn iets te gemakkelijk en zeker duizend keer eerder en beter gedaan.

Homies and Homos zal zonder twijfel zijn weg wel vinden naar de radiogolven en hippe dansvloeren. En er is geen reden waarom ik dat Riton niet zou gunnen. Maar de plaat komt mij iets te veel voor als een langgerekt modieus trucje.