Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wel eens The Last Picture Show van Peter Bodanovich gezien? Echt een aanrader. In deze geniale film uit 1971 wordt een groepje verveelde jongeren in het onbeduidend dorpje Anarene in Texas gevolgd. De jongelui luisteren naar muziek en vechten, sporten en neuken dat het een lieve lust is. Het decor is een stoffig spookstadje waar de tijd lijkt stil te staan.
De grauwe en desolate sfeer die de film uitstraalt vind je ook terug in de muziek waarover wij veel schrijven.
En wie na de formidabele stofplaat Nebraska van Bruce Springsteen snakt naar meer plattelandsellende moet zich maar eens wagen aan The Fitzgerald van Richmond Fontaine.
Voorman Willy Vlautin beschikt over de juiste gruizige zangstem om de verhaaltjes over verveling, relaties, zin van het bestaan en de Sammy's van deze wereld op indrukwekkende wijze vorm te geven. Overigens lijken de cd's van deze groep uit Portland, Oregon zelden op elkaar. The Fitzgerald is soberder en trager, totaal niet te vergelijken met zijn voorgangers: het conceptuele Post to Wire en het eerste meesterwerk Winnemucca. Toch sleuren Vlautin en zijn trouwe dienaars je genadeloos mee naar hun eenzame hotelkamer. Het duurt even voordat de weinig opbeurende songs je bij de keel grijpen, maar eenmaal bij het Calexico-achtige 'Exit 1948' aangekomen wordt duidelijk dat er nauwelijks een weg terug is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/richmond-fontaine/the-fitzgerald/10049/
Meer Richmond Fontaine op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/richmond-fontaine
Deel dit artikel: