• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ricardo Villalobos | Alcachofa

Gun u zelf een blik in de toekomst van house.
CD, Playhouse

Tekst: Omar Muñoz-Cremers

Publicatiedatum: 24 oktober 2003

De van oorsprong Chileense DJ Ricardo Villalobos is een grootheid in Duitsland, waar hij garant staat voor bruisende sets die de artificiële house/techno-begrenzing overstijgen. Er werd in microhousekringen met enige verwachting uitgekeken naar zijn debuutalbum dat vervolgens door velen wordt getipt als één van de housealbums van 2003. Waarschijnlijk is het die verwachting waardoor de eerste luisterbeurt een vreemde ervaring is want ik heb in tijden niet een plaat gehoord die op het eerste gehoor zo ondoordringbaar klinkt. Dat geldt overigens niet voor het openingsnummer 'Easy Lee', waar een warme vocoderstem opgaat in zoemende bassen en een heerlijk cadans. 'Easy Lee' zou in een vier-minuten-edit eigenlijk een top40-hit kunnen zijn, zo'n plaat als Laidbacks 'White Horse', Kraftwerks 'The Model' of 'Pump Up the Volume', vreemde outsiderpop die "per ongeluk" hits konden worden in de jaren tachtig (iets wat daarna helaas onmogelijk lijkt te zijn geworden).

Vervolgens is het compromisloze microhouse dat het album overneemt waarvan de ritmische inventiviteit een nieuw geluidsklimaat vormt waar je oren en bewustzijn zich aan moeten adapteren. Doorzetters herkennen na verloop van tijd door het woud van klikjes, klapjes, vingergeknip, roterende hi-hat-patronen steeds in elk nummer iets wat houvast biedt. Dat kan de bassdrum zijn die Villalobos vaak heel geduldig pas loslaat wanneer de ritmische spanning compleet is en waardoor alles op zijn plaats valt, maar ook het Jaco Pastorius-achtige basgitaargetokkel dat 'Waiworinao' voorstuwt. Op 'What You Say Is More Than I Can Say' keert de vocoder terug maar nu klinkt hij zwaarmoedig, de man-machine-interface overmand door existentiële twijfels (kunnen we met het nieuwe overweldigende Plastikman-album gaan spreken over een nieuwe subgenre: existentialistische techno?). 'Dexter' valt op door de gitaar die plotseling opduikt en zo een soort dubversie van 'The Forest' van The Cure lijkt te vormen (dub hier niet als reggae maar als 'geest' van een nummer).

En zo gaat het door, elke luisterbeurt, die soms beter kan beperkt worden tot één of twee nummers omdat de tracks zo rijk zijn aan details dat de aandacht onvermijdelijk na een tijdje verslapt, ontsluit nieuwe geheimen, nieuwe ritmische combinaties, verscholen ruimtelijkheid, spookgeluiden die concreet worden. Het is nog vroeg om aan de hand hiervan de toekomst uit te tekenen maar het vermoeden rijst dat Alcachofa samen met Farbens Textstar de dienst uit gaat maken in de house van morgen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/ricardo-villalobos/alcachofa/4359/
Meer Ricardo Villalobos op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ricardo-villalobos