Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms hoor je een cd of elpee die je bekend voorkomt. Dat heb ik nu ook met de nieuwe plaat van Rex Hobart And The Misery Boys. Empty House geurt naar nostalgie. De hang naar het verleden intrigeert me. Het is alsof ik in Rex Hobart een nieuwe vriend heb gevonden, iemand die mijn liefde voor oude countryknakkers als Buck Owens en George Jones deelt, iemand die begrijpt hoe de vork in de steel zit, iemand met wie ik, als mannen onder elkaar, een biertje kan drinken.
Je hoort het meteen: Rex Hobart verkoopt vette honky-tonk en pure country, zoals je dat toentertijd in duistere kroegjes, de honky-tonks dus, in het diepe zuiden van de Verenigde Staten aantrof. Daar werd de dagelijkse ellende met veel alcohol weggespoeld. De miserie vertaalt zich bij Rex Hobart vooral in teksten over liefdesperikelen, wat songtitels als 'Every Night I Leave You in My Mind', 'The Tear I Left Behind' en 'Heartache to Hide' eigenlijk al verraden.
Het beginlied heet 'The Good Ain't Gone', daarmee lijkt hij zoiets te zeggen als: vroeger was alles beter, maar nog niet alle hoop is verloren. Rex Hobart en de miseriejongens staan voor authentieke country-and-western. De verleiding om toch maar voor the real thing te gaan – dus om in mijn platenkast naar The Possum te zoeken – is groot. Toch is Empty House een fijn plaatje en daar is echt niet te veel mee gezegd. Ik zou nog nét niet voor Hobart naar Texas afreizen, maar als hij op Blue Highways of Take Root speelt, dan ga ik zeker een kijkje nemen.
MP3: The Good Ain't Gone
MP3: Let's Leave Me
http://www.kindamuzik.net/recensie/rex-hobart-and-the-misery-boys/empty-house/8737/
Meer Rex Hobart and the Misery Boys op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rex-hobart-and-the-misery-boys
Deel dit artikel: