Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ai, wat een afzichtelijke hoes. Dat ding heeft me bijna doen besluiten om dit plaatje onbeluisterd in de afvalbak te gooien. Maar goed dat ik het niet gedaan heb, want het is maar zelden dat je zo op het verkeerde been gezet kan worden door een hoes. Ik weet niet eens meer wat ik echt verwacht had, maar dit niet: een jazzy opening alsof Duke Ellington met een moderne bigband aan werk is, geleidelijk overgaand in een trage technobeat met zwaarmoedige ambient-ondergrond, om uit te komen bij een repeterende akoestische gitaarriff die het midden houdt tussen Shalabi Effect en Steve Reich. Wat keelzang erbij? Goed, doen we. Oh ja, je bent nu nog steeds in het eerste stuk, laat dat duidelijk zijn.
Even later klinkt er pure, prachtige ambient uit mijn speakers. Nog steeds Reuber? Jawel, nog steeds de plaat met de lelijke hoes. Maar die ben ik aan het vergeten, luisterend naar deze pracht. Hoor, daar komt Steve Reich weer voorbij, met een bende harpen achter zich aan. Mooie achtervolging. Uiteindelijk komt Reuber steeds dichter in de buurt van sterk beeldende ambient, dromerige landschappen die alleen in je eigen hoofd te zien zijn.
Tenminste, dat verwacht je dan. Maar nee, plots komen er harde gitaren, scheurende jaren-zeventigorgeltjes en psychedelische percussie bij en heeft het meer weg van een felle jamsessie uit Duitsland begin jaren zeventig. Kunt u nog volgen?
Het afsluitende ‘Schlusskuss’ is zo onverwacht lieflijk en verstild dat het verkeerde been waar je op staat plots niet meer zo fout aanvoelt. Vergeet de hoes, Kintopp MOET gehoord worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/reuber/kintopp/9256/
Meer Reuber op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/reuber
Deel dit artikel: