Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Stadium Arcadium is een emotionele plaat geworden. De berichten die bassist Flea op de website van de Peppers heeft geplaatst liegen er niet om. In tranen wijdt hij uit over de lek van hun laatste liefdesbaby. De ware aard van het werk zou verloren zijn gegaan, de geluidskwaliteit te belabberd om aan te horen enz. De Amerikanen hebben ditmaal dan ook gepoogd een tijdloos meesterwerk te schrijven. Twee jaar hebben ze met producer Rick Rubin geknutseld en gepuzzeld aan deze dubbelaar.
De eerste berichten over dit epos verschenen ook zo’n twee jaar geleden. De Peppers zouden hernieuwde energie hebben gevonden, een ongebreidelde creativiteit was de band ten deel gevallen. In een aantal weken hebben ze een nieuwe plaat in elkaar gedraaid. Nu lijken de Amerkanen nooit met een gebrek aan inspiratie te kampen, want wat je ook van de laatste albums vindt, geïnspireerd klinken ze altijd. De verwachtingen zijn dan ook torenhoog na het horen van de eerdergenoemde berichten.
De Peppers die met een grootse dubbelaar al hun eerdere werk van de kaart vegen. Te mooi om waar te zijn, zo blijkt. Dit album heeft alles waar de Amerikanen sinds hun comebackplaat Californication furore mee maken. Alleen wel in een flink afgeslankte versie. De funky nummers klinken vaak net wat te verplicht om indruk te maken. Alsof ze die er nog even tussen hebben gefrommeld. Nu weten we dat de snerpende funk die van de vroegere albums afspettert, allang niet meer een hoofdbestanddeel is. maar de balans tussen de harde en zachte kant van de Peppers is op dit album behoorlijk zoek.
Er staan zoveel ‘Scar Tissues’ op dit album, dat ze bijna geruisloos aan je voorbij trekken. De Peppers zijn meesters in het maken van sfeervolle, kleine liedjes, met het typische gitaarspel van John Fruciante en de unieke stem van Anthony Kiedis als blikvangers. In een nummer als ‘Slow Cheetah’ weten ze die kwaliteiten perfect uit te spelen, een prachtig nummer, en een Peppershit bij uitstek. Ook in ‘Death Of A Martian’ werkt dit uitstekend, maar bij het gros van de liedjes wil het deze keer maar niet lukken.
Natuurlijk zijn de Peppers nog steeds een geweldige band en het gitaarwerk is zelfs beter dan ooit. De lekkere solo’s in de eerste single ‘Dani California’ (Santana) laten horen dat het uurtje of twaalf dat Fruciante per dag met zijn gitaar doorbrengt geen verspilde tijd is. Alleen het gitaarspel kan deze topzware dubbelaar echter niet redden. De Amerikanen hebben in al hun ijver vergeten uitbundig te zijn, maar ook om echt intiem te zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/red-hot-chili-peppers/stadium-arcadium/12762/
Meer Red Hot Chili Peppers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/red-hot-chili-peppers
Deel dit artikel: