Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Lost Sounds overleefde zijn Europese tour ter promotie van het fantastische titelloze album jammer genoeg niet. De diverse leden zwermden daarop uit over eigen bandjes. Voor zanger/gitarist/toetsenist Jay is dat zijn oude band Reatards. Daarvan lag nog een album uit 1999 op de plank dat nooit was uitgebracht omdat de line-up van de band kort na de opnamen veranderde. Om te zorgen voor een vliegende herstart wordt Not Fucked Enough, zoals het ding heet, nu door Empty alsnog op het publiek losgelaten.
Zo baanbrekend als Lost Sounds zijn Reatards niet. Maar goed zijn ze wel. Erg goed zelfs. Stadsgenoten Oblivians zijn overduidelijk van grote invloed geweest: vroege Reatards-platen verschenen op het Goner-label van Eric Oblivian en ‘Sour & Vicious Man’ van meestersongsmid Greg Oblivian wordt gecoverd. ‘You Can’t Run’ klinkt dan weer als een opgeruigde versie van ‘Wart Hog’ van Ramones.
Jay Reatard weet hoe je met twee of drie akkoorden, een doorleefde strot en een met plakband bij elkaar gehouden taperecorder een fantastische plaat maakt. En in ‘Sick When I See’ duikt een analoge synth op, wat de verwachting wekt dat op een nieuw te verschijnen Reatards-plaat best een opvolger van Lost Sounds’ paranoïde meesterstuk ‘I Get Nervous’ zou kunnen staan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/reatards/not-fucked-enough/11756/
Meer Reatards op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/reatards
Deel dit artikel: