• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Ratt | Infestation

Welcome back to the jungle.
CD, Roadrunner/CNR

Tekst: Martÿn ter Haar

Publicatiedatum: 23 december 2010

De thrashmetalbands uit de jaren tachtig draaien bijna nog allemaal mee, ook artistiek gezien. Bands als Death Angel, Testament, Sodom en Slayer brachten de laatste jaren sterke platen uit. Vergelijk dat nu eens met die andere poot van de harde gitaarmuziek uit die periode, de glam metal. Voor de laatste goede plaat van bands als Mötley Crüe, Bon Jovi, Guns n' Roses of Aerosmith moet je vaak terug naar het begin van de jaren negentig, als het al niet verder terug is. Maar de cocaïne, Jack Daniels en siliconenborststrippers kunnen weer tevoorschijn worden gehaald, want nu is er Infestation van Ratt.

Voor het eerste album sinds 1999 maakt Ratt de verstandige beslissing alle pogingen modern te klinken op te geven en te proberen een album te maken alsof het 1985 is. Dus snauwt en sneert zanger Stephen Pearcy politiek-incorrecte en niet al te intelligente teksten in de coupletten, zijn de refreinen door Beach Boyskoortjes en die stupide teksten na één keer luisteren mee te zingen, tikt de ritmesectie vooral kurkdroog door en strooien gitaristen Warren DeMartini en Carlos Cavazo (ex-Quiet Riot) kwistig met hun beste Eddie Van Halenloopjes. Het is plat, het is ranzig en het is vooral onweerstaanbaar catchy. Je weet meteen weer waarom glam metal ooit de populairste muziekstroming op aarde was.

Als een feestje dankzij de saaie indiemeuk aan het inkakken is, hoef je nu niet meer terug te grijpen op klassiekers als 'You Give Love a Bad Name' of 'Paradise City' om het weer tot leven te brengen. Met Infestation-tracks als 'Eat Me Up Alive' of 'Lost Weekend' ben je net zo snel weer terug in de jungle.

http://www.kindamuzik.net/recensie/ratt/infestation/21069/
Meer Ratt op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ratt