Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het woord ‘Ratatat’ doet denken aan het geluid van een machinepistool (zie bijvoorbeeld Dr. Dre’s Chronic), en op de voorkant van het tweede album van de gelijknamige band prijkt een katachtige met opengesperde bek. Het album heet ook nog eens Classsics, wat voor een band die er nog geen enkele eigen headline tour op heeft zitten tamelijk zelfingenomen klinkt. Reden genoeg om op je hoede te zijn bij de eerste draaibeurt, maar de angst blijkt volkomen ongegrond. Ratatat is een duo uit New York, bestaande uit Mike Strout en Evan Mast, hun album Classics is een fraai filmisch geluidspalet met instrumentale liedjes.
Dance is het niet, hiphop ook niet, (post)rock al helemaal niet. De muziek van Ratatat beweegt zich in een ontspannen niemandsland tussen overstuurde synthesizers, klokkenspelen, slide gitaren, exotica en beats. Het is soms rauw, maar ligt op hetzelfde moment ook gemakkelijk in het gehoor. Ratatat laat zich niet betrappen op obligate solo’s en is ook niet saai door een gebrek daaraan. Ratatat klinkt anders dan andere bands, zonder ook maar enig moment wereldschokkend te zijn.
Een tamelijk intrigerend plaatje dus, dat vooral bij liefhebbers van The Go! Team en Air goed in de smaak zal vallen. Zonder zanger moet je natuurlijk wel van goede huis komen om het tien nummers lang leuk te houden, maar Ratatat slaagt daar heel aardig in. En die kat op de voorkant, die ziet er bij nadere beschouwing ook helemaal niet zo eng uit.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ratatat/classics/13933/
Meer Ratatat op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ratatat
Deel dit artikel: