Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het zou mij niets verbazen als de leden van Rapider than Horsepower dol zijn op de gekte en muziek van Captain Beefheart. Niet dat de band ook maar ergens in de buurt komt van de grote meester. Maar toch. Het album Stage Fright, Stage Fright staat boordevol gekke, vreemde liedjes met maffe zang. Meer passie dan gevoel en een uitgesproken drang om anders te klinken. Een tikje funk, een vleugje blues en een hoop gekte in een grote rammelpot. Verder is de band dol op jonge hondjes , katjes en baby’s. In ‘Free The Human Race’ doet de zanger een cowboy na. Misschien zegt dat genoeg. De eerste keer dat ik naar deze plaat luisterde kon ik weinig lijn ontdekken. Misschien de lijn coke die de bandleden en hun crew (ook te horen op het album) ongetwijfeld naar binnen schoven. Of dat de enige geconsumeerde drug is, waag ik te betwijfelen. Maar om nu te zeggen dat het de muziek ten goede komt? Na een paar keer luisteren sloeg bij mij de weegschaal om van ‘wat is dit nu?’ naar irritatie. Die aparte gitaarrifjes en stemmetjes zijn leuk, maar beklijven niet. Zeker niet als je slechts sporadisch in de buurt komt van een liedje. In ‘Hey Fancy Pants’ zit tenminste nog een hook en zou je ze kunnen plaatsen tussen Zita Swoon en Pavement. Helaas verzandt ook deze track in gevoelloze raardoenerij. Als de band op het einde van de cd dan ook nog hun groepsnaam op een zeer melige manier begint te spellen heb ik het echt gehad. Leuk dat het allemaal niet gemiddeld klinkt, maar blijf volgende keer toch maar van de drugs af. Wel nog een compliment voor de bijzondere teksten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rapider-than-horsepower/stage-fright-stage-fright/3412/
Meer Rapider Than Horsepower op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rapider-than-horsepower
Deel dit artikel: