Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rafael Toral blinkt uit in warme gitaarambient en flirt graag met conventionele songstructuren, net als Sonic Youth dat jarenlang deed voor ze echte liedjes gingen maken. Voor zijn nieuwste project Space heeft hij besloten de songstructuren te laten voor wat ze zijn om zijn heil te zoeken bij musique concrète en jazz. Space, een uur muziek in drie lange tracks, is een vreemde, irritante luisterervaring geworden.
Waar op voorgaande releases Toral uitblonk in warme, melancholieke gitaarexperimenten, is het geluid op Space koud en afstandelijk. Geen melodieën meer, geen houvast in de vorm van songstructuren, zoals op het prachtige 'Violence of Discovery and Calm of Acceptence'. De cd doet nog het meest denken aan de muziek van electronica-minimalisten als The Hafler Trio en Phil Niblock.
Naar eigen zeggen heeft Toral voor het maken van deze cd inspiratie opgedaan bij jazzmuziek, maar daar valt weinig van terug te horen. Wat er wel valt te horen: verknipte geluiden die nog het meest op vogelgekwetter lijken en af en toe iets van een verdwaalde electronische melodie, die opduikt uit de stilte. In de laatste track hoor je nog een aantal blazers, maar het nut ervan is een vraagteken. Het is noch geimproviseerde muziek, noch gecomponeerde muziek: het resultaat raakt kant noch wal.
Space mag een conceptuele stap voorwaarts zijn voor de componist Toral, maar muzikaal gezien is het meer dan één stap terug. Voor iemand met een indrukwekkende staat van dienst als Toral is dat zonde.
http://www.kindamuzik.net/recensie/rafael-toral/space/13462/
Meer Rafael Toral op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/rafael-toral
Deel dit artikel: