Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Alles gaat in cirkels. Kringen wellicht, ook. Als de patronen die je ziet na de plons van een kiezeltje in een vijver. Een komen en gaan ook; oneindig als een lemniscaat. Traag hoor je ambiente tonen door al even onafzichtelijk laagland gaan; het zou een samenvatting kunnen zijn van het uiterst minimalistische werkstuk Cycle van Radboud Mens.
Extreem klein gehouden Eno-achtige tonen vullen een leeg landschap. Dat is niet per se desolaat. Er is gewoon zo goed als niks. Als een zoutvlakte; schitterend, enigmatisch, maagdelijk wittig glimmend. Cycle beweegt in cirkelvormen, als een variant op de krabbengang; als een andere visie op en praktijk van voortbeweging. Spiralen blijken het echter, die als spirograaflijnen heel dicht tegen elkaar liggen, in verdichte netwerken. De ragfijne draden aan glanzende en gloedvolle geluiden wervelen derwishachtig rond een resonantie die gloeit als opvallend genoeg koperrode sintels.
Mens slaagt erin de minimal-ambientcomposities negenmaal op rij niet af te koelen. Het gloeien komt op het conto van zuiver elektronische manipulatie van klank om uit te komen bij een unieke vorm van timbre; een factor die al te vaak vergeten wordt in de elektronische en ambientmuziek. En dan geef je een ruk aan de volumeknop om erachter de komen dat daarin - in dat timbre - de hele tijd al caleidoscopen vol kleurenpracht liggen opgeborgen; bomvol opbouw, afbraak; beeld en spiegelbeeld; oplichten en uitdoven. Ambient die vooral geen behang moet zijn, maar knetterhard de ruimte in beslag dient te nemen als een elektronisch orkest dat daverend op dubbel forte hedendaagse gecomponeerde klasse serveert.
http://www.kindamuzik.net/recensie/radboud-mens/cycle-3130/26602/
Meer Radboud Mens op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/radboud-mens
Deel dit artikel: