Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Radar Brothers is één van de weinige niet Schotse bands die op het label Chemical Underground zetelen. Op zich horen ze daar wel thuis want muzikaal tappen ze uit dezelfde vaatjes als de labelbazen The Delgados, die er onlangs het bijltje bij neerlegden.
Net zoals op voorganger And the Surrounding Mountains is het vooral Jim Putnams breekbarestem die voor een fragiel randje zorgt. Ook de instrumentatie is mooi en past eigenlijk wel bij het beeld dat je hebt van Los Angeles, de zonnige thuisbasis van Radar Brothers. Toch is het niet al vrolijkheid wat de klok slaat, want ook al dringen vergelijkingen met Grandaddy en consoorten zich vaak spontaan op, toch verweeft het drietal ook een aanzienlijk portie melancholie in hun muziek.
Deze melancholische ondertoon zorgt voor mooie nummers, maar Radar Brothers geeft met The Fallen Leaf Pages weerom aan dat de scheidingslijn tussen intense schoonheid en vrijblijvende saaiheid bijzonder dun is. Als dezelfde elementen te vaak worden aangewend zonder dat er dat ene iets extra aan te pas komt, val je onvermijdelijk in herhaling en dat is jammer. Het weerhoudt de band er toch niet van om in The Fallen Leaf Pages enkele absolute parels te voorschijn te toveren. Luister naar ‘Papillon’ en ‘Is That Blood’ en je bent direct verkocht. Jammer dat de rest van het album dit niveau niet haalt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/radar-brothers/the-fallen-leaf-pages/12279/
Meer Radar Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/radar-brothers
Deel dit artikel: