Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De broers Don en Roel Funcken zijn vooral bekend vanwege hun project Funckarma. De Nederlanders bieden daarmee zowel op plaat als live een complexe, harde en hoekige IDM-variant. Funckarma is alleen niet enig kind, want later is ook de kleine broer Quench geboren. Het duo Funcken richt daarmee zijn pijlen op de meer luisterbare elektronica, met het album Dyn uit 2004 als voorlopig hoogtepunt. Via Caipruss, uitgebracht op het geluidskunstenaarslabel n5MD, is Quench terug aan het front, .
Caipruss opent sterk met ‘Slick’ en ‘Reap’. Dynamische glitchbeats vormen de fundering waardoorheen onheilspellende melodieën worden verweven. Daarmee lijkt de toon gezet voor een lang, warm en plezierig bad intrigerende luisterelektronica. Helaas blijkt dit niet helemaal waar te zijn, want na de beloftevolle start lijkt de meeste goede wijn al uitgeschonken te zijn. Quench gaat op noeste wijze verder met complexe beats te programmeren en daar synthesizergeluiden overheen te leggen, maar echt pakken zoals tijdens de eerste twee nummers doet het verdere album in veel mindere mate.
Onplezierig is het allemaal niet. Zo doet het duistere ‘Mangle’ denken aan de angstgevoelens die Exorcise the Demons van Source Direct wist op te roepen. Op ‘Ace’ wordt er knap geknipt en geplakt met fragmenten à la Akufen en Jackson And His Computer Band. Afsluiter ‘Tive’ laat horen hoe interessant jazzinvloeden en glitch samengaan.
Toch ontbreken over de gehele linie de nodige interessante en pakkende momenten om de luisteraar regelmatig op zoek te laten gaan naar nieuw moois op Caipruss. Dat is jammer, want Quench lijkt meer in petto te hebben dan alleen de ingrediënten voor een lauw bad.
http://www.kindamuzik.net/recensie/quench/caipruss/14162/
Meer Quench op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/quench
Deel dit artikel: