• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Quallofill | Votre Enfant

Votre Enfant is een mooi kind: impressionistische sfeerliedjes vol melancholie en bitterzoet verlangen. Maar het kind heeft ook een paar gebreken.
CD, Eigen Beheer

Tekst: John Min

Publicatiedatum: 10 februari 2005

“Votre Enfant is best een mooi kind,” denk je na één keer luisteren. Veertien impressionistische sfeerliedjes vol melancholie, bitterzoet verlangen en een glimpje zwarte humor. Maar na een paar keer luisteren blijkt het kindje toch wel een aantal gebreken te hebben.

Rotterdamse Roel en Léonne maken ongeveer twee jaar samen muziek. Ze stootten in 2004 door tot de finale van de Grote Prijs singer-songwriter van Zuid-Holland met impressionistische trippop en namen daar de publieksprijs mee naar huis. Votre Enfant is na Moodplanner het tweede kindje van het duo.

De cd is subtiel en sober gearrangeerd. De instrumenten nemen niet meer ruimte in dan de associatieve liedjes nodig hebben, zonder dat het minimalistisch of te eendimensionaal wordt. Vaak horen we niet meer dan een paar simpele akkoorden op een ringelende akoestische gitaar, een droog-plofferig baspartijtje, de melodica of piano en de heldere dromerige stem van Léonne.

Soms vragen de nummers iets meer. Dan wordt er een kindermelodietje op een xylofoon geklingeld (‘Numero One’) of worden er samples van brabbelende peuters, onrustige kippen of telefonerende Franse juffies gebruikt. Léonne heeft op de meeste nummers een mooie, feeërieke stem en haar tweede stem is mooi ingedubd. Ze doet denken aan An Pierlé of CocoRosie, maar dan iets minder ongrijpbaar en vervreemdend. Zolang haar gezang de songs niet teveel doet ontaarden in obligaat gelálálá of infantiel geneuzel à la CocoRosie, is het allemaal oké.

De topper is 'Ladybird': een tragikomische smartlap en dodenmars over een dood vogeltje, waarmee we even mee mogen lachen door de tranen van zangeres Léonne heen: "I didn't watch you flying, instead you were dying". Ook het dromerige ‘L'Hiver de l'Amour’ is dik de moeite waard door de prachtige halfgesmoorde slepende trompetten en de grappige intro met de telefonerende Françaises. Wel aardig zijn de up-tempo poppy nummers als ‘Dixieland’ en ‘Tiny Sparkles’.

Al met al luistert het lekker weg, maar tekstueel ontstijgt de plaat maar nauwelijks het niveau van poesiealbumwijsheden, ook al zingt Léonne deze nog zo mooi. De meeste songs blijven daardoor niet meer en niet minder dan prettig in het oor liggende sferische niemendalletjes. Ook zijn de bruggetjes iets te voorspelbaar en krijgen we compositorisch als luisteraar ook wel iets te weinig. Maar ondanks die gebreken toch wel een mooi kind van een getalenteerd duo.

http://www.kindamuzik.net/recensie/quallofill/votre-enfant/8586/
Meer Quallofill op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/quallofill