Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Rosalie Cunningham is de Beyoncé van de psychedelische rock. Ze is idioot knap - met jukbeenderen waar je een wereldbekerafdaling skiën vanaf kan houden - en stijlvol. Ze heeft de perfecte theatrale zangstijl met donker timbre voor de muziek van Purson.
Waar het in mainstream pop echter volledig geaccepteerd is dat uiterlijk en imago een rol spelen, beweegt Purson zich in kringen waar het rockistische adagium "het gaat alleen om de muziek" nog steeds sterk opgeld doet. Zogenaamd dan, want het maakt natuurlijk wel degelijk verschil, hetgeen ook blijkt als Cathedral, de band van de labelbaas, een actrice voor zijn video zoekt en het oog op Cunningham valt. Uiterlijk en imago spelen terecht een rol, want hoewel het winnen van de genetische loterij door Cunningham geen prestatie is, is het zeer verzorgde imago van de band dat wel. Zeker als je bedenkt dat er geen team stylisten van een groot label achter zit.
Natuurlijk legt de muziek uiteindelijk wel het grootste gewicht in de schaal, maar ook die is op The Circle and the Blue Door prima in orde. De invloeden van Purson (geen woordspeling op 'person', maar de naam van een demon) vormen een tweetrapsraket: via hippies aan de lsd naar negentiende-eeuwse Romantici aan de opium. Dat levert een originele mix op van psychrockgitaren en repetitieve krautrockbaslijnen met vaudeville orgeltjes en zeer Engelse zanglijnen en tekstuele motieven. Het sluit wel aan bij de muziek van (voormalige) labelgenoten als Ghost en Blood Ceremony, maar het onderscheidt zich daar ook duidelijk van: minder Led Zeppelin en Alice Cooper, meer Genesis en David Bowie. Minder rock en meer prog, vaudeville en folk. De duistere ondertoon wordt ook minder gevormd door het satanisme van metal en meer door de gothic van Oscar Wilde's The Picture of Dorian Gray.
De progneigingen krijgen op The Circle and the Blue Door soms nog wat te veel de overhand. Nummers worden dan meer barokke doolhofjes dan liedjes. Dat neemt niet weg dat Purson een band is met nu al een geheel eigen stijl en een frontvrouw met supersterpotentieel.
http://www.kindamuzik.net/recensie/purson/the-circle-and-the-blue-door/24172/
Meer Purson op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/purson
Deel dit artikel: