Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pulled Apart by Horse is een van de bands die teruggrijpen op de manische energie van bands als At the Drive-In, The Icarus Line en The Blood Brothers, acts uit de tijd dat emo nog geen scheldwoord was. Om ze wat meer in het nu te plaatsen kan je ze positioneren tussen het naar indie leunende Dananananaykroyd en het meer door de metal geïnspireerde Every Time I Die. Met die laatste band deelt Pulled Apart by Horses ook een voorliefde voor songtitels waarover is nagedacht: op dit debuut staan juweeltjes als 'I've Got Guest List to Rory O'Hara's Suicide', 'Moonlit Talons' en 'Back to the Fuck Yeah'.
De belangrijke vraag is dan altijd of al die energie ook een vorm kan worden gegeven in muziek die niet alleen op het podium - Pulled Apart by Horses heeft een uitstekende livereputatie - maar ook in de huiskamer werkt. Op basis van dit debuut is het antwoord op die vraag: "Ja, zelfs veel beter dan verwacht."
De truc is dat de band niet doet aan freaken om het freaken. De songs springen wel van de hak op de tak, maar dat doen ze door de ene gigantische hook om te ruilen voor de andere. Een Pulled Apart by Horsessong is vaak te op te vatten als vier of vijf garagepunkhits door elkaar gehusseld. Die hooks zijn instrumentaal - de band is erg goed in vette grooves - maar vaker nog tekstueel; Pulled Apart by Horses benadert heersend wereldkampioen Future of the Left in de afdeling 'meeschreeuwslogans'. De beste zit in 'Meat Balloon' en is meteen ook een goede omschrijving van dit debuut: "Awesome! Radical! Awesome! Totally bodacious!"
http://www.kindamuzik.net/recensie/pulled-apart-by-horses/pulled-apart-by-horses/20456/
Meer Pulled Apart By Horses op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pulled-apart-by-horses
Deel dit artikel: