http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Public Enemy | New Whirl Odor

Public Enemy terug? Part II.
CD, Nocturne/Munich

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 07 november 2005

"Rap is the CNN of the black community, and no one broadcasts louder than Public Enemy". Chuck D. laat het Reverend Al Sharpton op het intro van de nieuwe Public Enemy-plaat graag nog een keer zeggen. Het is een typerende omschrijving voor de rol die Public Enemy eind jaren tachtig, begin jaren negentig, toen de groep met rauwe maatschappijkritiek de wereld veroverde en hiphop een ander gezicht gaf. Chuck D. was het geweten van de zwarte bevolking en zette mensen aan het denken. Maar die tijd ligt ver achter ons, zo wordt pijnlijk duidelijk op New Whirl Odor.

Volgens Public Enemy is het laatste woord evenwel nog lang niet gezegd, en dus wordt vol goede moed begonnen aan een nieuw album. De retoriek is inmiddels bekend: de maatschappij (met de overheid voorop) misbruikt onschuldige zwarte burgers op alle mogelijke manieren. Er is maar een manier om daaraan te ontkomen: met de vuist in de lucht. Power to the people. Met die boodschap is niet zo veel mis, want Chuck D.’s visie op de maatschappij is nog steeds scherp en recht voor zijn raap. Wel is het jammer dat veel teruggegrepen wordt naar oude oneliners.

Maar het is vooral de verpakking waar het aan schort. Anno 2005 klinkt Public Enemy niet veel anders dan vijftien jaar geleden. Harde, kale beats, aangescherpt met gitaar-riffs, zetten de toon, en inventiviteit is in geen velden of wegen te bekennen. Dat geldt niet alleen voor de beats, ook de raps zijn niet bepaald modern te noemen. Daar kan een gastbijdrage van de macrobiotische wereldverbeteraar Moby weinig aan veranderen. De knullige video’s op de bijgeleverde dvd maken ook al geen al te spectaculaire indruk. En dat is jammer, want daardoor is Public Enemy ongeveer net zo achterhaald als de Sovjet-Unie, hoe goed de bedoelingen ook zijn.

Intussen hoor ik u denken: stond op deze plek niet amper een maand geleden ook al een recensie over een nieuw album van Public Enemy met een soortgelijke strekking? Jazeker, toen betrof het een samenwerking met Paris, en er zit nog veel meer in het vat. Zo zullen er uitgebreide heruitgaven verschijnen van klassieke albums It Takes a Nation of Millions to Hold Us Back en Fear of a Black Planet, staan er een dvd, een compilatie en een boxset op stapel, én zou begin 2006 weer een nieuwe cd moeten verschijnen. Ik word er nu al moe van.

Public Enemy speelt 14 november in 013 in Tilburg (NL)