Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Psychedelic Ills had ook gekund. Dit kwartet uit New York weet er namelijk regelmatig een behoorlijk psychedelisch groove uit te persen. Maar ook de invloed van shoegaze en Spacemen 3 is te horen. Een constante mist in de vocalen, gitaarlijntjes die langzaam opklimmen en een robuuste ritmesectie die alles vastspijkert waardoor ze nergens echt helemaal los gaan.
En dat is jammer, te vaak verzandt Dins in doelloos gemodder. ‘Untitled’ is compleet overbodig pronken met effectendoosjes en de anderhalve minuut Sonic Boom naäpen van ‘Inauration’ maakt al helemaal weinig indruk. Waarom beslist een band in godsnaam om daar een apart nummer van te maken? Maar er zijn ook momenten dat ze wel overtuigen. De extatische spaceblues van ‘Electric Life’ bijvoorbeeld, puur genieten, of de etherische afsluiter, ‘Another Day Another Night’ waarin ze The Jesus & Mary Chain haast naar de kroon steken en balanceren tussen gewichtloze shoegaze en mistige pop.
Het is duidelijk dat het Psychic Ills om de fysieke ervaring gaat, live zijn ze waarschijnlijk een stuk overtuigender. De epische kwaliteit van een nummer als ‘I Knew My Name’ komt dan pas echt goed uit de verf, het blijft nu te vaak hangen in de laffe schijn van verlegenheid. Op maximaal volume, een continu spervuur aan shoegaze grooves op het publiek afvuren, dat werkt waarschijnlijk. Dins is helaas te haastig om een zelfde effect te bereiken, en ondanks die paar verborgen pareltjes blijft het album hangen in dat vermaledijde net-niet-stadium.
http://www.kindamuzik.net/recensie/psychic-ills/dins/12240/
Meer Psychic Ills op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/psychic-ills
Deel dit artikel: