• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Psapp | The Only Thing I Ever Wanted

Zeer psappige speelgoedpop.
CD, Domino/Munich

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 28 mei 2006

Psapp (met stille ‘p’ vooraan) is ongetwijfeld reeds tot uw bewustzijn doorgedrongen: songs van het duo werden gebruikt in tv-series als Nip/Tuck, The OC en Grey’s Anatomy, wat hen nogal wat naamsbekendheid opgeleverd heeft. Niet niks, met zo’n aparte naam.

Carim Clasmann was engineer en producer voor bands als Die Toten Hosen en Einstürzende Neubauten. Samen met zangeres Galia Durant hanteert hij volgende basisbeginselen: “We like to make songs with little noises poking out.” Ze doen dat aan de hand van speelgoedbeesten, keukenmateriaal en soms een echt instrument. Hun sound wordt vaak omschreven als ‘toytronica’.

Puss Puss, de kat van Galia Durant, stierf tijdens de opnames. Verder ging ze een gedoemde verloving aan. Bovendien dreigde hun huisbaas met uitzetting. Aangezien ze in hun thuisstudio opnamen, leverde dat behoorlijke wat stress op. Durant zingt met onderkoelde vertelstem - richting Marijne van Salad of een bedremmelde Miki van Lush – over haar wedervaren. Soms aandoenlijk, maar even vaak grijns-opwekkend.

‘King of You’ en ‘This Way’ zijn jazzpopdeuntjes, maar door de vele effectjes passen ze net zo goed in de kofferbak van Matmos. In ‘Needle and Thread’ ondersteunen een stuwende doch wankele beat en een muziekdoosmelodie een zanglijn die de hardste harten doet smelten. De kriepende geluidjes in ‘Tricycle’ passen eigenlijk niet bij het frêle liedje, maar als een speelkaart tussen een fietswiel voegen ze een aangename extra dimensie toe. ‘Hill of our Home’ is een pianoballad, met een schuifelende drumbeat. Halverwege vallen een weifelend wahwahgitaartje en wat calypso-effecten in, die zo ontwapenend klinken dat het niet uitmaakt dat dat eigenlijk niet zou mógen werken.

‘The Words’ drijft als enige het tempo op. De speelgoedgeluidjes swingen de pan uit en het refrein klinkt alsof All Saints iets van Stereolab covert. En dat is een compliment. In ‘Make Up’, het soberste nummer van de plaat, wordt Galia enkel begeleid door een piano. Die naakte aanpak is bij de eerste beluistering een schok, maar later blijkt het nummer behoorlijk skipbaar. In ‘Eating Spiders’ zitten gezellige vogelgeluidjes en vrolijk snaargetokkel, maar de spanning die je vanwege de titel verwacht ontbreekt. Afsluiter ‘Upstairs’ voldoet meer aan die verwachtingen: een claustrofobisch kinderliedje voor volwassenen, met percussie die klinkt als dreigende voetstappen in de gang die je warme bedje naderen …

De liedjes van Psapp zijn niet bepaald avontuurlijk, maar de aankleding des te meer. De melancholische songstructuren worden opgefrist en aangepord door het bijna overdreven aanbod aan geluidjes. Deze plaat is uiteraard niet het enige ding dat ik ooit wilde hebben, maar momenteel kan ik niets beters bedenken.

http://www.kindamuzik.net/recensie/psapp/the-only-thing-i-ever-wanted/12999/
Meer Psapp op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/psapp