• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pris | The Kiss Off

Powerpunkemorockpop van ex-Vendetta Red drummer.
CD, Loveless

Tekst: Alexis Vos

Publicatiedatum: 09 september 2004

Drummers. Elke band weet hoe moeilijk het is om drummers zich in te laten houden. Zelden laten ze zich beteugelen door de liedjesschrijver en denken overal schijt aan te kunnen hebben. Onder het mom van, ‘laat mij ook wat doen’, toveren ze op de meest onverwachte momenten een misplaatste fill tevoorschijn. Meedenken met het nummer, waar het toch om draait, is er niet vaak bij. Waarom denk je anders dat drummers de meest gewisselde personen in een band zijn? Laat ze lekker een eigen bandje beginnen als ze denken dat mensen op hun impostante slagenarsenaal zitten te wachten.

Burke Thomas deed dat. Hij was de drummer van het in Europa onbeduidende Vendetta Red. Nu is die band in Amerika ook weer niet zó groot, maar doen ze het onder de paraplu van Sony toch ook niet gek in het vaarwater waar ook Hot Water Music en Andrew WK zich in bevinden. Stevige, gloedvol geproduceerde rock dus waar blanke tieners hun hart bij op kunnen halen. Thomas nam vorig jaar afscheid van de band en besloot zich op zijn eigen muziek te concentreren. Sinds 1998 maakt hij opnames in zijn kelder te Seattle. De beste 24 nummers die hij gemaakt heeft, zijn te horen op zijn debuut The Kiss Off. Dat zijn er natuurlijk veel te veel en bij gebrek aan variatie haal je de eindstreep maar met moeite. Dat wil niet zeggen dat de frisse power-punk-emo-rockpop slecht is. Er zijn zeer sterke nummers te horen die fans van Weezer, Jimmy Eat World en Soulwax niet onberoerd zullen laten.

‘Doobie Down Down’, ‘T.D.O’, ‘Bttr Go Gttr’ en ‘Santa’s Swell’ laten het beste horen van wat de hedendaagse populaire Amerikaanse rock te bieden heeft. Fijne refreintjes, stevige gitaren, speelse synthesizers en ja, lekker beukwerk op de drums. Jammer is wel dat we deze ingrediënten in elk nummer voorbij horen komen en ook nog eens allemaal in hetzelfde, hoge tempo gespeeld worden. Wat dat betreft trapt hij in de klassieke val voor elke drummer die zelf muziek gaat maken. De nummers dienen om lekker de beest uit te kunnen hangen en heel de drumset in mekaar te kunnen rossen. Ook de andere klassieke fout van het te veel willen op je debuut wordt dus gemaakt. Maar of dat voor de nieuwe ‘losse nummers en onmiddellijke bevrediging’-generatie zo’n probleem is, betwijfel ik. En ach, je kunt beter naar Pris luisteren dan naar Sum 41.

http://www.kindamuzik.net/recensie/pris/the-kiss-off/7112/
Meer Pris op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pris