http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Port O'Brien | Threadbare

Van rouw naar rock.
CD, City Slang/Labels

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 21 oktober 2009

Daar is hij weer: de leukste - en waarschijnlijk enige - zingende visser uit het indiewereldje, Van Pierszalowksi, die platen maakt als broodjes haring. Threadbare is alweer de derde en volgt kort op een Europese tour. Na een ingetogen debuut en een rockender vervolg doet het voornaamste gezicht van Port O'Brien nu een stapje terug om zangeres en co-schrijfster Cambria Goodwin meer aandacht te geven.

De spotlight lijkt Goodwin echter niet te zoeken, eerder duisternis en droefheid. Niet verwonderlijk, want Goodwin verloor haar jonge broer onlangs op tragische wijze. In opener 'High without the Hope 3' klinkt zij huileriger dan ooit tevoren. Intiem zijn haar folkliedjes wel, maar ze worden te klaaglijk, huiverig en zacht gezongen om haar gevoel van verlies over te brengen. Echte minpunten krijgt Port O'Brien voor het gemakzuchtige recyclen van 'Tree Bones' dat ook op The Wind and the Swell stond. Een paar beats erbij, met het herbruiken van 'I Woke Up Today' kwam de band er al eerder moeilijk mee weg, ditmaal verlang je nog meer naar het origineel.

Threadbare is een tweeslachtige plaat geworden door de afwisseling met beduidend opgewekter en steviger countryrockwerk van Van Pierszalowski. Tijdens een liveshow in Nederland was Goodwin afwezig en het mag cru klinken, maar zij werd niet gemist. De Portjongens blijken live stevig los te kunnen gaan, waarbij Van Pierszalowski heerlijk kan klinken als een overstuurde Neil Young-in-jonge-jaren. Op plaat lukt dat ook, bijvoorbeeld in het even harmonieuze als hyperactieve singletje 'Sour Milk/Salt Water'.

Resultaat is dat je telkens opgezweept door de frontman tevergeefs moet omschakelen naar introverte folk-met-een-snik. Het is dapper te noemen dat Cambria Goodwin haar smart op plaat probeert te verwerken. Maar het had wellicht beter uitgepakt als ze onomwonden - zonder de wrijvende wisseling met de catchy nummers van Van Pierszalowski - haar hart op tafel had gegooid. Zoals E van Eels eerder het rouwmeesterwerkje Electroshock Blues maakte.