Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na het verschijnen van Strange Weekend had Mauro Remiddi, alias Porcelain Raft, kennelijk genoeg van de licht-psychedelische zweefmuziek gemaakt voor een avondje met rosé en cocktailprikkers. Hij schoof alle apparatuur die hij voor deze overigens prima plaat gebruikte aan de kant en begon met een schone muzikale lei. Het duurde ruim twee jaar voor de opvolger af was.
Remiddi kreeg het één en ander te verduren in zijn persoonlijke leven en dus moest de muziek donkerder en dramatischer worden. En dat is hem op Permanent Signal prima gelukt, door op te schuiven richting groots aangezette jaren tachtig synthwave en door stemmingmakers als piano, saxofoon en cello in te zetten. Het levert een zeer beeldende en bij tijden zwaar melancholieke plaat op, deze keer geschikter voor bij een fles cognac. Je moet wel tegen een ijle zangstem en dramatische tonen kunnen.
Vocaal is het ingetogene en berustende vervangen door emotioneel geladen uithalen met zwaar aangezette, maar fraaie melodielijnen. Mooie voorbeelden zijn het computergestuurde 'The Way Out', het meest aan de wave schatplichtige 'Cluster' en het ritmisch interessante 'It Ain't Over'. Net als de tourmaatjes van M83 weet Porcelain Raft hoe je gitaarmuziek en elektronische muziek op een geslaagde manier met elkaar verweeft zonder ouderwets te klinken. Op Permanent Signal toont Remiddi met succes zijn donkere en zwaarmoedige kant.
http://www.kindamuzik.net/recensie/porcelain-raft/permanent-signal/24558/
Meer Porcelain Raft op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/porcelain-raft
Deel dit artikel: