• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pluramon | Dreams Top Rock

Sprankelende shoegaze met engelenzang.
CD, Karaoke Kalk/AIM

Tekst: Gerard de Jong

Publicatiedatum: 07 december 2003

Duitsland houdt al jaren lang een hegemonie in stand als het gaat om vernieuwing binnen de elektronische muziek. De duizelingwekkende evolutie van Mille Plateaux en Kompakt en liepen voorop, en trokken heel wat anderen mee in haar spoor. Morr Music deed in 2002 iets vergelijkbaars door met Blue Skied an’ Clear niet alleen een ode te brengen aan shoegazers Slowdive, maar ook door het genre uit het slop te halen, en het een elektronische injectie te geven. Het bleek het ideale voorzetje tot de mooie platen die Guitar, Ullrich Schnauss en M83 daarna uitbrachten. Het is daarom des te meer verbazingwekkend dat de beste shoegazeplaat van dit jaar trendbreuk pleegt: Pluramon maakt volop gebruik van de elektronische hulpmiddelen, maar alleen om een zo authentiek mogelijk geluid neer te zetten. Dreams Top Rock is een veertig minuten durende zegetocht waarin de hoog opgetrokken gitaarmuren en fantastische zang de nieuwerwetse, elektronische varianten van dit jaar naar de kroon steekt.

Als je het anno 2003 waagt om het geluid van My Bloody Valentine’s Loveless nieuw leven in te blazen, kun je maar beter goed beslagen ten ijs komen. Marcus Schmickler heeft dat als geen ander beseft, en durfde Julee Cruise te vragen om de vocalen voor haar rekening te nemen. Julee Cruise? ‘Twin Peaks’ Julee Cruise? Het is haar echt. Nog voordat hij Cruise heeft durven vragen moet Schmickler al geweten hebben hoe hemels zijn muziek met haar zang zou klinken. Hij geloofde in zijn idee, bracht haar verborgen talent aan het licht en haalt op meesterlijke wijze zijn gelijk.
Na vier ellenlange stille seconden drijft de hemelse vertolking van Schmicklers stoute droom de kamer door. Zoals bijna elk nummer op Dreams Top Rock is opener ‘Time For a Lie’ een eigen universum op miniatuurschaal. Schmickler laat gitaar en feedback waaien, waardoor het zich eeuwig lijkt te herhalen, overal om je heen zweeft. De meervoudige zang van Cruise is als die van een engel, compleet versmolten met de muziek om haar heen. Meteen erop volgt ‘Noise Academy’, een gevoelige stijloefening in het opzetten van een geluidsmuur. De door elkaar schietende melodieën vormen eindeloze strengen in een kakofonie van geluid. Cruise fluistert je inmiddels totaal onverstaanbare woorden toe die tegen de wanden van je schedel schuren. Ze kietelt je maar wil meer dan enkel stimuleren, ze wil behagen.

En zo gaat het maar door. Schmickler laat de teugels af en toe wat vieren, en met zijn bescheiden opstelling geeft hij Cruise alle ruimte te schitteren. ‘Have You Seen’ is een perfect dromerige ballade, ‘Hello Shadow’ is een noisy rocker waarin Cruise driedimensionaal mag galmen. Alleen in ‘Difference Machine’ voert een vrouwelijke bot het woord. Maar ook dit zou Cruise kunnen zijn. Aan het einde van de plaat, in ‘Time Catharsia Mix’ – een reprise van ‘Time For a Lie’ - mogen we even proeven van Cruise zonder gitaarmuren, feedback en noise klinkt. ”You say I’m yours and you are mine, and everything’s lovely tonight”, de melodie vibreert wat na en buigt langzaam af, tot haar diepe ademhaling het afsluitende ‘Log’ inluidt, een psychedelisch nummer vol gitaarsymphonie, stromende feedback en een laidback groove.

Er valt niet aan te ontkomen: in alles ademt dit album de sfeer, de broeierigheid en de extase van My Bloody Valentine’s meesterwerk Loveless. Schmickler lijkt er niet op uit te zijn geweest veel nieuwe ingrediënten aan dat geluid toe te voegen, maar hij bewandelt een andere weg. Met de hulp van digitale middelen bereikt hij zijn doel. Natuurlijk is Pluramon schatplichtig aan Kevin Shields, maar zijn muziek slaat je elk mogelijk bezwaar of beschuldiging van ‘een herhalingsoefening’ uit handen. Dreams Top Rock is geheel eigen, met een fonkelende Julee Cruise die het Schmickler mogelijk maakt de muziek uit zijn dromen op plaat te zetten.
Schmickler laat op Dreams Top Rock de wereld kennismaken met zijn grote ontdekking, door de engelachtige stem van Cruise in een geheel nieuwe muzikale omgeving te plaatsen. Maar boven alles laat hij de droommuziek meesterlijk uitstijgen boven rock alleen. God verhoede het, maar mocht Kevin Shields ooit afstand willen doen van de troon, dan kan hij zich troosten met de aanwezigheid van Marcus Schmickler, een meer dan waardige kroonprins.

http://www.kindamuzik.net/recensie/pluramon/dreams-top-rock/4748/
Meer Pluramon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pluramon