• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Pleasure Forever | Alter

Meer piano a.u.b.
CD, Sub Pop/Konkurrent

Tekst: Norbert Pek

Publicatiedatum: 25 mei 2003

Een opvallend contrast. Aan de ene kant de onheilspellende zang van Andrew Rothbard, die ergens tussen Marilyn Manson inligt en aan de andere kant melodieus glissando pianospel, vergelijkbaar met dat op The Afghan Whigs’ 1965. Het pianospel geeft lucht aan het grauwe en duistere geluid van Pleasure Forever. Rauwe maar zeker geen snelle rock, geput uit de vroege Black Sabbath tijd. Maar dat de piano ook de hoofdrol zou moeten spelen op de plaat heeft de band net niet in de gaten. Want als deze er niet bij wordt gerukt sta je al snel met de handen boven de knieën voor je cd-speler geleund met de vraag hoe ver Alter al is gevorderd, en begin je ook langzaam genoeg te krijgen van de zang. Het contrast van melodie en het rauwe, van klassiek geplingel met het vuil staccato gitaarspel zorgt juist voor iets unieks. Dat gebeurt goed op ‘Czarina’, ‘Draws on 8’ en het zowaar poppy ‘Tempest 11’. Zetten ze het volgende album vol hiermee, dan kan Pleasure Forever een aanwinst zijn. Laten ze dit achterwege dan zal het album net zo wisselvallig zijn als Alter.

http://www.kindamuzik.net/recensie/pleasure-forever/alter/3211/
Meer Pleasure Forever op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pleasure-forever