Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het artwork van Double Infinity en de titel zelf roepen science fiction connotaties op. Meer specifiek die van pastorale utopieën, waar mensen in perfecte harmonie leven in kathedralen van glas en staal, gebouwd op grasvelden zo groen en egaal als geen Engelse golfbaanbeheerder ze krijgt. De muziek maakt die belofte nu eens helemaal waar.
‘The Sky above You Seeks the Below’, het eerste van de drie nummers op Double Infinity is een minimale, bijna dronende, hymne waar Joshua Blanchard met heldere stem overheen zingt. Tingelende pianomotieven zorgen dat het minimalisme van de open, heldere soort blijft. Dit is duidelijk een transcendente ervaring, geen zwartekousenkerk.
Het werkelijke opstijgen gebeurt in het titelnummer. Dit is instrumentaal en veel meer een echte krautrocktrip dan zijn voorganger. Toch liggen beide nummers in elkaars verlengde door hun heldere zweverigheid. ‘Double Infinity’ is namelijk speels en psychedelisch zonder ooit druk of fröbelig te worden.
Dat ligt deels aan de instrumentatie; bij Plants geen hevig fuzzende gitaren en slechts lichtvoetige percussie. Maar uiteindelijk is het toch vooral de compositorische klasse van Plants die Double Infinity tot een van de meer aangename muzikale trips van het jaar tot nu toe maakt.
Het afsluitende ‘Gnostic Flame’ voelt na dit overdonderende duo een beetje als een loshangend aanhangsel. Het is een wat meer alledaagse korte variant op ‘The Sky above You Seeks the Below’. Niet slecht, maar de aansluiting met het voorafgaande mist. Voor de balans op het album had het beter weggelaten kunnen worden.
Desondanks is Double Infinity een aanrader voor iedereen die zijn psychedelische folk liever etherisch dan freaky heeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/plants/double-infinity/15040/
Meer Plants op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/plants
Deel dit artikel: