Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik zeg het maar meteen: dit is een doorbijtertje. Dat ligt geheel en al aan opener 'No Jazz for Jokers' waar kwetterende saxofoonklanken in een loop worden gelegd over een vrij simpele elektronische begeleiding. Nogal oppervlakkig en wat simplistisch, lijkt het. Maar dan, na minstens zes, zeven keer luisteren begint die saxloop te werken, zich te nestelen in je hersenpan. Typische minimal musicpatronen - stiekem refererend aan Steve Reich - beginnen zich te ontvouwen en zorgen voor een hypnotische werking.
Bijna had Pimmon je beet gehad. Had je de plaat toch bijna zomaar weggelegd. Maar goed dat je dat niet hebt gedaan, want na die modernistische minimal music van 'No Jazz for Jokers' wordt het zeker niet slechter op. Integendeel: de abstracte knetters'n'drones van 'In Einem Reich des Treibstoffs' en 'Rtw: Sound of a Finished Kiss' kunnen zich meten met het beste van Fennesz of Oval, terwijl 'Frosty Kiss' zich heerlijk door een relaxed en bijna poppy ritme heenschuurt. Kijk daarna niet raar op als plots een funky ritme onder vervreemdende soundscapes geplakt zijn, of als echoënde dub wordt gebruikt als basis voor een pure ambientloop, want Pimmon laat zijn muziek op zeer creatieve wijze alle kanten op gaan. Snaps *Crackles* Pops wordt door deze speelse, ongedwongen aanpak een verademing tussen de vele zichzelf overserieus nemende elektronica-albums. Heerlijk.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pimmon/snaps-crackles-pops/4167/
Meer Pimmon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pimmon
Deel dit artikel: