Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op YouTube staat een filmpje waarin iemand de dansende pinguïns uit de kinderfilm Happy Feet zo gemonteerd heeft, dat ze lijken te dansen op Pig Destroyers ‘Naked Trees’. Het werkt verrassend goed. Dat geeft al aan dat de grindcore van de basloze band uit Virginia meer is dan de vormloze herrie-erupties waarmee het genre meestal mee wordt geassocieerd.
Niet dat er geen muzikale blitzkrieg wordt gevoerd op Phantom Limb. Een flink deel van het album bestaat uit nummers waarin de band probeert de luisteraar in één minuut knock-out te krijgen. Maar zelfs dat gebeurt met het nodige vernuft. Al zal de gemiddelde Lowlands- of Pukkelpopganger die zich met Phantom Limb geconfronteerd ziet, dat net zo min kunnen vaststellen als dat de boer die slechts stamppot eet dat van de fijnere specerijnuances van de heetste Indiase gerechten kan.
Wat dat betreft zou de kleine hype die nu met name in de Amerikaanse media heerst - waar bladen die normaliter Slayer al niet eens meer bespreken Pig Destroyer de hemel in prijzen - er wel eens voor kunnen zorgen dat Phantom Limb straks een groot aandeel in de tweedehandsbakken gaat krijgen.
Al die positieve aandacht is dan wel weer ergens op gebaseerd. Dat de Happy Feetpinguïns op Pig Destroyer kunnen dansen, komt bijvoorbeeld omdat Brian Harvey zijn trommels er genadeloos van langs kan geven en tegelijk toch swing in zijn spel kan leggen. Dat sluit perfect aan bij het materiaal dat gitarist Scot Hull aanlevert. Hij gaat op Phantom Limb wat conventioneler te werk dan op voorganger Terrifyer, maar wat gebleven is, is de katachtige agressie.
Pig Destroyer klinkt namelijk droog, vlijmscherp en schichtig; Phantom Limb is een verrassingsaanval met een vlijmscherpe stiletto, waar anderen je proberen te overrijden met een stoomwals.
http://www.kindamuzik.net/recensie/pig-destroyer/phantom-limb/15812/
Meer Pig Destroyer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/pig-destroyer
Deel dit artikel: