Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de achterkant van The Mommy Row somt multi-instrumentalist Philip Gayle eventjes een aantal instrumenten op waarvan hij tijdens deze opnames gebruik maakte. Het indrukwekkend lijstje gaat van éénsnarige gitaar over geprepareerde speelgoedpiano en Chinese gong tot wijnglazen. Een niet-alledaags allegaartje dus dat al snel doet vermoeden dat de nummers van Gayle allerminst hapklare brokken zijn. Gayle houdt van experimenteren en van het Verre Oosten, Japan in het bijzonder. Gitaarsnaren worden benaderd als een percussie-instrument om verrassende geluiden te maken, eerder dan dat er melodieën op gespeeld worden. Dit is muziek die het vooral moet hebben van tonen die los van elkaar hangen in een vibrerende ruimte en een losse verbintenis aangaan in rijke elkaar overlappende texturen.
Humor is hierbij niet onbelangrijk, getuige daarvan de krabbels op de foto van een zwangere vrouw op de hoes, en daarmee ligt Gayle’s stijl in het verlengde van een gelijkgestemde Amerikaanse underground improvisator als Eugene Chadbourne. Een album dat enige tijd vergt om je er als luisteraar in te werken en misschien best in kleinere dosissen tot zich genomen kan worden in plaats van de volledige zeventig minuten in één trek uit te zitten. Desondanks gunt The Mummy Row je een blik in een speels en tegelijk bevreemdend universum waar we maar al te graag enige tijd in verpozen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/philip-gayle/the-mommy-row/10940/
Meer Philip Gayle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/philip-gayle
Deel dit artikel: